Εγκυμοσύνη και λιγούρες: Κάνει να ενδίδω στους πειρασμούς;
06/03/18, 10:59
[ad_1]
Σίγουρα όλοι έχουμε ακούσει ιστορίες για φουκαράδες υποψήφιους μπαμπάδες που έτρεχαν μέσα στη νύχτα για να βρουν περίεργα φαγητά για τις συντρόφους τους. Και σίγουρα ξέρουμε γυναίκες που έβαλαν και 25 και 30 και περισσότερα κιλά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης εξαιτίας των ορέξεων που είχαν.
Κατά πόσο όμως ισχύει πως μία γυναίκα σε ενδιαφέρουσα είναι επιρρεπής σε φαγητά και γεύσεις, στις οποίες καλείται να επιδίδεται με πάθος, ακόμα και αν στο παρελθόν οι συγκεκριμένες γεύσεις της ήταν από αδιάφορες έως μισητές;
Οι απόψεις διίστανται.
Υπάρχουν εκείνοι που υποστηρίζουν πως οι λιγούρες της εγκυμοσύνης είναι μία προειδοποίηση του σώματος πως λείπουν από τον οργανισμό συγκεκριμένα ιχνοστοιχεία και βιταμίνες, κάτι που ωστόσο δεν έχει αποδειχτεί αλλά σίγουρα κάνει τις λιγούρες να αντιμετωπίζονται με λιγότερες τύψεις και ενοχές.
Υπάρχουν όμως και εκείνοι που επιμένουν πως οι λιγούρες δεν είναι τίποτε παραπάνω από έναν μύθο που από γενιά σε γενιά ανθυποβάλει τις γυναίκες και τις οδηγεί στην αναζήτηση αφορμών για την κατανάλωση περισσότερου φαγητού, με επιχειρήματα και δικαιολογία.
Σε μία επιστημονική γραμμή, οι λιγούρες ευθύνονται στις αλλαγές που επιφέρει στους κάλυκες τις γεύσεις και της όσφρησης η αλλαγή στις ορμόνες.
Όπως και να έχει, ο μύθος ή η πραγματικότητα τους, συνοδεύει πάντα μία εγκυμοσύνη και το ερώτημα είναι:
«Κάνει να ενδίδω;»
Κάνει αλλά με μέτρο και μόνο αν δεν υπάρχουν άλλες περιοριστικές ιατρικές οδηγίες.
Το να ικανοποιεί μία εγκυμονούσα απρόκλητα και με κάθε ευκαιρία τις επιθυμίες της για φαγητό, μπορεί να κρύβει κινδύνους, όπως η υπερβολική αύξηση βάρους, ή το να οδηγηθεί σε διαβήτη κύησης.
Συνήθως οι λιγούρες αφορούν σε λιπαρές τροφές και τροφές σε υψηλή περιεκτικότητα υδατάνθρακα και ζάχαρης. Μόλις το 6% των γυναικών δηλώνουν λιγούρες για φρούτα και λαχανικά.
Αυτό συνεπάγεται λήψη υπερβολικών θερμίδων και λιπαρών κάτι που μπορεί να καταλήξει σε παχυσαρκία κύησης ή άλλα παθολογικά ζητήματα που θα συνοδεύουν τη γυναίκα και μετά το πέρας της εγκυμοσύνης.
Από την άλλη η στέρηση δεν ευνόησε κανέναν. Καλό λοιπόν θα ήταν να επιτρέπει μία εγκυμονούσα στον εαυτό της, να απολαμβάνει μικρούς πειρασμούς που εμφανίζονται, πάντα με μέτρο και λογική, κάτι που θα τη βοηθήσει να περιορίσει τις λιγούρες χωρίς να νιώθει στερημένη ή καταπιεσμένη. Και αυτό μόνο αν και εφόσον παρακολουθείται από το γιατρό της και δεν υπάρχει κανέναν άλλος λόγος για διατροφικούς περιορισμούς.
[ad_2]
Source link
