Φιλόσοφοι στα αμπέλια: Ζουν ανάμεσα μας και είναι επικίνδυνοι
01/02/18, 12:47
[ad_1]
Εμπνευσμένο από τις πρόσφατες τάσεις της θετικής σκέψης, του συμπαντικού νόμου και της υπέρμετρης αισιοδοξίας που έχουν γίνει ευρέως της… “μοδός”, το νέο κόλλημα «αγάπη μόνο» «αγάπη παντού» «αγάπη πάντα» έρχεται να χαλιναγωγήσει χαζοχαρούμενους ανθρώπους που πολυλογούν για αγάπη, χωρίς καν να ξέρουν και οι ίδιοι, κυρίως οι ίδιοι, τι σημαίνει αυτή.
Το κακό με όλα αυτά τα «κύματα» , όλες αυτές τις τάσεις και τις μόδες, είναι πως διαρρέουν και εξαπλώνονται ραγδαία χωρίς κανείς να αντιλαμβάνεται τους κινδύνους που ελλοχεύουν.
Και εκείνοι που πρώτοι δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν τη χαζομάρα που κρύβει η επιτακτική αυθυποβολή εννοιών όπως “μόνο θετικές σκέψεις” και “μόνο αγάπη” και “μόνο ειρήνη” στον κόσμο και στον συνάνθρωπο , είναι οι ίδιοι οι εκπρόσωποι τους.
Οι περισσότεροι, χωρίς στοιχειώδεις γνώσεις, χωρίς προσωπική ιδεολογία και χωρίς φιλοσοφία ζωής, εμπορεύονται λόγο, με κάθε μέσο και κάθε τρόπο, αναζητώντας όχι την αυτό εξέλιξη τους και την μύηση των γύρω τους σε όμορφες έννοιες για μία καλύτερη ζωή, (εξάλλου δεν έχουν τον τρόπο ούτε και την τεχνογνωσία για κάτι τέτοιο) αλλά την ικανοποίηση της δικής τους ματαιοδοξίας και την επιφανειακή φροντίδα της άρρωστης αυταξίας τους μέσα από την ψευδαίσθηση ότι κάνουν κάτι σπουδαίο και σημαντικό.
Αγνοώντας την ευθύνη των λόγων τους και την επιρροή που αυτοί θα έχουν σε αθωράκιστους αναγνώστες και ακροατές, καλούν τους πάντες να σκέφτονται πάντα και μόνο θετικά, να αισθάνονται πάντα και μόνο αγάπη, για όλους, να προβαίνουν πάντα και άμεσα στη συγχώρεση.
Και πέρα από την ευθύνη των λόγων τους αγνοούν και κάτι άλλο…
Την πολύπλοκη και πολύπλευρη σύνθεση της ανθρώπινης ψυχής και του τρόπου που γεννιούνται τα συναισθήματα.
Αγνοούν την ανάγκη ο κάθε ένας από εμάς να έρθει άμεσα σε επαφή με όλα του τα συναισθήματα και να μάθει από αυτά. Είτε είναι ο πόνος, είτε ο θυμός, είτε ο έρωτας και η αγάπη.
Εξαναγκάζουν τον ακροατή ή τον αναγνώστη τους να γυρίσουν την πλάτη σε συναισθήματα που πρέπει να βιωθούν προκειμένου να κατακτηθεί η γαλήνη, η ηρεμία , η επίγνωση και η εξέλιξη.
Ζητούν από τους άλλους να καταπιεστούν και να αυθυποβληθούν σε καταστάσεις και σκέψεις, και όχι να επιτρέψουν στα αυθεντικά αισθήματα να κάνουν τον κύκλο τους.
Να μιλήσουμε όμως με παραδείγματα…
«Σκέψου θετικά, μόνο θετικά, διώξε τις αρνητικές σκέψεις…»
Σου έχουν μόλις ανακοινώσει πως πάσχεις από καρκίνο. Είσαι νέα και έχεις ένα μωρό.
Αυτό που σου ζητάνε οι “ με το ζόρι μόνο θετικοσκεπτικιστές” είναι , να αδιαφορήσεις για το πρώτο σοκ που σου προκαλεί η συνειδητοποίηση πως συμβαίνει σε σένα, να μην επιτρέψεις στον εαυτό σου να ανησυχήσει για το μέλλον του παιδιού σου, και να φύγεις από το ιατρείο σαν χαζοχαρούμενη που έχεις καρκίνο.
Για να μπορέσει ένας άνθρωπος να φανεί δυνατός απέναντι σε μια δύσκολη και απαιτητική κατάσταση πρέπει να συνειδητοποιήσει. Να συνειδητοποιήσει τι και πως του συμβαίνει, να επιτρέψει στον εαυτό του να νιώσει και θυμό και φόβο και αυτολύπηση και αγωνία, ώστε να βρει τη δύναμη μέσα από αυτά τα συναισθήματα να σταθεί δυνατός και να αντιμετωπίσει την εκάστοτε κατάσταση.
Όταν επιβάλεις στον εαυτό σου , ακόμα και κάτι θετικό, ΕΠΙΒΑΛΕΙΣ. Που σημαίνει πως από κάπου αλλού , κάτι άλλο, ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΙΣ.
Για να δούμε τι γίνεται τώρα με την …. Αγάπη…
«Αγάπη, γίνε η αγάπη, είσαι η αγάπη, είμαι η αγάπη, συγχώρεσε γρήγορα, δείξε ανωτερότητα και αγάπη, τώρα κιόλας»
Άραγε πιάνει η τόση αγάπη;
Μία μητέρα, ξυπνά στη μέση της νύχτας από ένα τηλεφώνημα. Είναι ένας άγνωστος που δηλώνει αστυνομικός και της ανακοινώνει πως πρέπει να πάει στο τάδε νοσοκομείο γιατί το παιδί της είχε ένα ατύχημα. Εκεί μόλις φτάνει της λένε πως το παιδί της είναι νεκρό. Ένας μεθυσμένος, πέρασε με κόκκινο και έκανε σμπαράλια το παιδί της, που αμέριμνο γύριζε από τη νυχτερινή του διασκέδαση. Δεν είχε πιει, φορούσε ζώνη, και οδηγούσε προσεκτικά έχοντας περάσει με πράσινο.
Οι εκπρόσωποι του «αγάπη μόνο» ζητούν από αυτή τη μάνα, να συγχωρέσει το δράστη επί τόπου, να τον δει δηλαδή να βγαίνει από το ανακριτικό έχοντας ξεσουρώσει και να του πει «κοίτα οδηγέ, εγώ είμαι η αγάπη, και επειδή είμαι η αγάπη θα στη διδάξω και θα σου πω δε βαριέσαι, σε συγχωρώ που έκανες το παιδί μου κοψίδια, γιατί είμαι η αγάπη».
Για να μπορέσεις φίλε μου να συγχωρέσεις και να πας παρακάτω, για να μπορέσεις να διαχειριστείς την αδικία και να απελευθερωθείς από τον πόνο πρέπει πρώτα να πιάσεις πάτο.
Μόνο όταν δώσεις χρόνο στον εαυτό να σμιλευτείς από το σκαμπανέβασμα των συναισθημάτων και των σκέψεων που καλείσαι να αντιμετωπίσεις εξαιτίας μίας οποιασδήποτε κατάστασης, θα έχεις την τελική επιλογή και τον τελευταίο λόγο στο πως θες να νιώθεις από εκεί και πέρα.
Από το θυμό είναι σαφώς καλύτερη η συγχώρεση, από το μίσος η αγάπη.
Αλλά το ένα χωρίς το άλλο δεν υπάρχει. Υπάρχει χάρη στο άλλο.
Που σημαίνει πως απαιτείται ισορροπία και αυτή συνεπάγεται ταλάντευση πριν την ηρεμία.
Να λοιπόν γιατί πολλές φορές προβληματίζομαι και άλλες φορές γελάω, όταν βλέπω από εδώ και από εκεί, πάντα και μόνο αγάπες και θετικές σκέψεις ….
Και να γιατί θεωρώ συχνά και επικίνδυνους τους εκπροσώπους τέτοιων ρευμάτων.
Το να διαβάσεις πέντε αράδες που περιστασιακά θα τονώσουν και το δικό σου πεσμένο ηθικό, και να τις μεταφέρεις, είναι εύκολο. Θέλει απλά στοιχειώδεις γνώσης γραφής και ανάγνωσης.
Όπως εύκολο είναι και για τους άλλους να καταλάβουν από τον τρόπο που ζεις, φέρεσαι, μιλάς και νιώθεις, όταν δεν φοράς τον μανδύα του ρήτορα, κατά πόσο κατέχεις ή όχι αυτά που διαρρέεις από τις διδαχές άλλων.
Ο πρώτος που μίλησε στην ιστορία της ανθρωπότητας για την αγάπη, ήταν ο Χριστός.
Το ότι κανένας από τους εκατομμύρια πιστούς του δεν κατάφερε ποτέ ανά τους αιώνες να βιώσει απόλυτα και μόνο την αγάπη όπως Εκείνος, λέει πολλά
Σας …αγαπώωωωω
[ad_2]
Source link
