Μάθε τι δεν χρωστάς σε κανέναν!
15/01/18, 18:00
[ad_1]
Σε αυτό το ταξίδι που λέγεται ζωή, οι δρόμοι μας διασταυρώνονται με τα μονοπάτια χιλιάδων άλλων ανθρώπων οι οποίοι θα πουν την γνώμη τους για ότι μας συμβαίνει και μας αφορά, θα μας κρίνουν, θα μας επηρεάσουν, θα μας σχολιάσουν, θα μας διαμορφώσουν.
Εκείνο που ωστόσο οφείλουμε να ξέρουμε για εμάς τους ίδιους, είναι πως κανείς μα κανείς δεν έχει το δικαίωμα να επέμβει στη ζωή και τις επιλογές μας, με τρόπο καθεστωτικό , παραβιάζοντας τα όρια που εμείς θέτουμε γύρω μας. Τα όρια αυτά σημαίνει πως ορίζουν εμάς, τις ανάγκες μας , τις επιθυμίες μας και επομένως τις αποφάσεις και τις πράξεις μας, και πρώτα εμείς οφείλουμε να τα τηρούμε.
Γιατί στην τελική, όταν θα έρθει ο λογαριασμός του απολογισμού, καλό είναι να ξέρει κανείς πως δεν χρωστάει τίποτα σε κανέναν.
Μάθε λοιπόν, τι δεν χρωστάς σε κάποιον, ακόμα και αν μερικές φορές το δίνεις, παραβιάζοντας τα δικά σου όρια.
-Δεν χρωστάς σε κανέναν εξήγηση για τον τρόπο που ζεις:
Δεν χρειάζεται να εξηγήσεις σε κανέναν για ποιο λόγο η ζωή σου βρίσκεται στη φάση που βρίσκεται και βιώνεις όλα όσα βιώνεις. Αν μία επιλογή σου, δεν βρίσκει την ανταπόκριση ή την επικρότηση του περιβάλλοντος σου και του περίγυρου σου, οφείλεις να εξετάσεις αν όντως έχουν λόγο να είναι τόσο κάθετα αντίθετοι, και να αποφασίσεις από μόνος σου, αν πρέπει για το καλό το δικό σου να κάνεις επαναπροσδιορισμό της πορείας σου. Αν δεν τίθεται θέμα καταπάτησης ηθικών αρχών, ή παραβατικότητας στην συμπεριφορά σου, τότε δεν χρειάζεται καν να σκεφτείς και το ενδεχόμενο του επαναπροσδιορισμού. Είσαι απλά αφεντικό του εαυτό σου.
-Δεν χρωστάς σε κανέναν «συγγνώμη» χωρίς λόγο:
Πόσες φορές δεν έχουμε ζητήσει «συγγνώμη» για κάτι που δεν κάναμε, για κάτι που δεν είπαμε , για κάτι που δεν φταίξαμε, μόνο και μόνο επειδή ο άλλος ένιωσε άσχημα. Αν βρίσκεσαι σε άμυνα γιατί δέχεσαι επίθεση, το να ζητάς «συγγνώμη» ενώ δεν πρέπει, είναι σαν να αφήνεις τον άλλον να παραβιάζει το δικαίωμα σου στην αυθεντικότητα σου. Όταν ο άλλος είναι άδικος απέναντι σου, όταν ξέρεις ποιο είναι το σωστό, δεν σε κάνει αγενή το να μην ζητάς συγγνώμη, αλλά ουσιαστικά δυνατό.
-Δεν χρειάζεται να συμφωνείς πάντα με τα πιστεύω των άλλων:
Το να διαφωνείς είναι υγιές. Μην το μπερδεύεις όμως με την επιτηδευμένη, εκνευριστική ισχυρογνωμοσύνη που παρουσιάζουν κυρίως άνθρωποι χωρίς προσωπική άποψη, πρωτοβουλία και προσωπικότητα. Ο κάθε άνθρωπος έχει το δικό του σύστημα πεποιθήσεων και τη δική του ιδιωτική λογική που τον κάνουν να διαμορφώνει τα πιστεύω του. Με άλλα θα συμφωνούμε, με άλλα όχι. Δεν είμαστε υποχρεωμένοι ούτε να αποδεχτούμε τις γνώμες των άλλων, αλλά ούτε και να επιβάλουμε τις δικές μας. Καλό είναι , ο καθένας από εμάς, να γνωρίζει τι δηλώνει πως γνωρίζει και να το υποστηρίζει γιατί ξέρει. Στην αντίθετη περίπτωση ρισκάρεις να γίνεις γραφικός αντιγνωμέας, από εκείνους τους αντιπαθητικούς που μέσα από την αντίρρηση διεκδικούν προσοχή.
-Δεν χρειάζεται να απολογείσαι σε κανέναν για τις επιλογές σου σε συναισθηματικό επίπεδο:
Είτε είσαι ομοφυλόφιλος , είτε όχι, είτε σου αρέσουν τα δύσκολα, τα «κακά» παιδιά , ή οι επιλογές που είναι « λίγες» για σένα, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σε πείσει για το τι είναι το σωστό, το λάθος ή το φυσιολογικό. Είμαστε οι επιλογές μας, όποιες και αν είναι αυτές. Και για να τις κάνουμε σημαίνει πως κάτι έχουν να μας διδάξουν, να μας θεραπεύσουν, ή να μας δείξουν. Κανείς ποτέ, δεν μπορεί να μπει στα δικά μας παπούτσια, ακόμα και αν φοράει το ίδιο νούμερο με εμάς. Δεν είναι κακό να μας λένε οι άλλοι τη γνώμη τους και εμείς να την ακούμε. Κακό είναι οι άλλοι να προσπαθούν να μας επιβάλουν αυτό που πιστεύουν, και εμείς να το επιτρέπουμε.
-Δεν χρειάζεται να δίνεις σε κανέναν λογαριασμό για τις επιλογές στην καριέρα σου:
Αν διαβάσεις το βιβλίο « Ο μοναχός που πούλησε τη Φεράρι του», θα γίνεις μάρτυρας της αληθινής ιστορίας ενός ζάμπλουτου δικηγόρου που αποφάσισε να εγκαταλείψει τα πάντα και να πάει να γίνει μοναχός στα Ιμαλάια. Αυτό ακριβώς.
[ad_2]
Source link
