Το τελευταίο διάστημα, ολόκληρη η υγειονομική και η ακαδημαϊκή κοινότητα, παρακολούθησε με ενδιαφέρον μια εξαιρετικά ιδιότυπη διαμάχη ανάμεσα στη λογική και το παράδοξο:

Από τη μια πλευρά, σύσσωμος ο κλάδος των νοσηλευτών του κλινικού και του εκπαιδευτικού τομέα προσπάθησε να τονίσει και να διατηρήσει τα αυτονόητα αναφορικά με τη δημοκρατική του εκπροσώπηση και με την επαγγελματική υπόσταση του τίτλου σπουδών του και από τη άλλη η ηγεσία του Υπουργείου Υγείας, έχοντας προφανώς πέσει θύμα κακών συμβουλών (και συμβούλων), επιχείρησε να παρέμβει με έναν κυνισμό που ξενίζει, στα εσωτερικά της ΕΝΕ και στις ήδη προκηρυγμένες της αρχαιρεσίες.

Τη στιγμή λοιπόν που τα προβλήματα στον χώρο της υγείας είναι πολλά και δυσεπίλυτα, την ώρα που οι εξουθενωμένοι εργαζόμενοι καλούνται να σηκώσουν βάρος πολύ μεγαλύτερο από αυτό που τους αναλογεί, έρχεται η άστοχη και παντελώς αψυχολόγητη ενέργεια της ηγετικής ομάδας του Υπουργείου Υγείας, δηλαδή η ανάρτηση για διαβούλευση ενός πρόχειρου και εννοιολογικά διάτρητου σχεδίου νόμου, να πυροδοτήσει έναν αναίτιο και αχρείαστο εμφύλιο πόλεμο μεταξύ των Νοσηλευτών και των βοηθών τους.

Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν χώρεσαν τόσα λάθη σε τρεις σελίδες κειμένου. Η προχειρότητα με την οποία συντάχθηκε, αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγήν για κάθε «επίδοξο» νομοθέτη.

Οι «υπερκόσμιες» πανηγυρικές εξαγγελίες για τον πολυθρύλητο «ενιαίο κλάδο» χωρίς καμία απολύτως πρόβλεψη για τα «εγκόσμια», όπως είναι τα ειδικά χαρακτηριστικά που καθορίζουν έναν οποιοδήποτε κλάδο (ειδικό υπηρεσιακό καθεστώς λειτουργίας, ειδικό μισθολόγιο με εφημερίες και όχι υπερωρίες, ιδιαίτερο σύστημα κρίσεων και προσλήψεων), έπεσαν στο κενό και βέβαια κατέστησαν προφανή τον σκοπό για τον οποίο συμπεριελήφθησαν στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο-παρωδία.

Το προαναφερθέν μνημείο προχειρότητας, πέραν της απερίσκεπτης ανάμειξης διαφορετικών κατηγοριών και εκπαιδευτικών βαθμίδων εργαζομένων στη μηχανή της ισοπέδωσης, επιχειρεί να θαυματουργήσει όπως ο Ιησούς στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, που πολλαπλασίασε τα πέντε ψωμιά και τα δυο ψάρια για να ταΐσει το πολυάριθμο πλήθος.

Έτσι και ο νομοθέτης, με τρόπο υπερβατικό μιας και δεν μπήκε στον κόπο να μελετήσει τα «ταπεινά» οικονομοτεχνικά δεδομένα της ΕΝΕ, προέβλεψε την ίδρυση και λειτουργία εβδομήντα τεσσάρων (!!!) περιφερειακών τμημάτων αντί πέντε που λειτουργούν σήμερα, χωρίς να πει βεβαίως πού θα βρεθούν τα 3 εκατομμύρια ευρώ που χρειάζονται για τη λειτουργία τους.

Η απαρίθμηση των αλλεπάλληλων λαθών του νομοσχεδίου όμως, δεν είναι ο σκοπός του άρθρου μας. Άπαντες γνωρίζουν καλά, τόσο το σκοπό για τον οποίο γράφτηκε, όσο και την μηδενική αποδοχή που συνάντησε στις τάξεις των νοσηλευτών της χώρας.

Η κορύφωση των αντιδράσεων του νοσηλευτικού κόσμου, αποτυπώθηκε με τη μαζική συμμετοχή στο συλλαλητήριο της 6ης του Οκτώβρη που κατέληξε στο Υπουργείο Υγείας.

Εκεί, αντιπροσωπεία της ΕΝΕ συναντήθηκε με τον Υπουργό Υγείας, ο οποίος αφού άκουσε προσεκτικά τα όσα ελέχθησαν και αποδόμησαν άρθρο άρθρο το επίμαχο κείμενο, διαθέτοντας δημοκρατικά αντανακλαστικά και πολιτική εντιμότητα, δεσμεύτηκε να μην εμποδίσει την εκλογική διαδικασία της 2ης και 3ης του Νοέμβρη, και να καλέσει ευρεία σύσκεψη όλων των φορέων προκειμένου να ληφθούν αποφάσεις για τη μελλοντική οργανωτική δομή της ΕΝΕ, αφού πρώτα γίνουν όλες οι απαραίτητες οικονομικές μελέτες βιωσιμότητας και αφού διαπιστωθεί η αναγκαιότητα του νέου εγχειρήματος από τη νέα διοίκηση και τη γενική συνέλευση των αντιπροσώπων που θα προκύψουν από τις δρομολογημένες εκλογές.

Επιπλέον, αναφορικά με τον «ενιαίο κλάδο», σαφώς δήλωσε ενάντιος στον εξισωτισμό και ότι σε καμία περίπτωση και με κανέναν τρόπο δεν θα επιχειρηθεί εξίσωση διαφορετικών εκπαιδευτικών βαθμίδων και τίτλων, αλλά κάθε κατηγορία θα διέπεται από διακριτή δέσμη χαρακτηριστικών.

Σε κάθε περίπτωση, η απευθείας έκθεση των επιχειρημάτων μας στον Υπουργό Υγείας όπως αποδείχτηκε ήταν εξαιρετικά χρήσιμη, γιατί όλα τα παραπάνω παράδοξα που προβλέπονταν στο νομοσχέδιο, είχαν σύμφωνα με την εκτίμησή μας, δοθεί διαθλαστικά από τη συμβουλευτική του ομάδα.

Τα τελικά συμπεράσματα βεβαίως, είναι ότι η σύνταξη των νομοθετικών κειμένων και κατ’ επέκταση η άσκηση της πολιτικής, δεν πρέπει να γίνεται με το θυμικό, αλλά με κριτήρια ορθολογικά, μακριά από κομματικές σκοπιμότητες και προσωπικές φιλοδοξίες «ημετέρων». Γενικότερα, η ηγεσία του κάθε Υπουργείου πρέπει διοικεί όλους τους εργαζομένους με ισονομία και δικαιοσύνη, ακούγοντας όλες τις απόψεις χωρίς αποκλεισμούς και δίχως να κολλάει ετικέτες ακούγοντας ιδιοτελείς κραυγές…

Κλείνοντας, ας κρατήσουμε τη δέσμευση όλων για ειλικρινή διάλογο με την παρουσία του Υπουργού, ώστε να αποφύγουμε τις όποιες «διαθλάσεις», για τη θεσμοθέτηση όλων εκείνων των τομών, που θα βελτιώσουν -και όχι θα δυσχεράνουν- την λειτουργία των δημοκρατικά εκλεγμένων οργάνων εκπροσώπησης των Νοσηλευτών της χώρας.
Επόμενο βήμα, οι εκλογές μας στις 2 και 3 του Νοέμβρη.