Είναι απορίας άξιον πως άτομα με υποτιθέμενη υψηλή κοινωνική μόρφωση, εναντιώνονται στο νομοσχέδιο που διευκολύνει από τα 15 έτη, τα άτομα που νοιώθουν εγκλωβισμένα σε δύο φύλα, να αλλάξουν τη νομική τους ταυτότητα.

Και είναι απορίας άξιον διότι λίγο πολύ, όλοι μας έχουμε συναντήσει, είτε στα μαθητικά μας χρόνια είτε στον επαγγελματικό μας βίο, άτομα τα οποία μοιάζουν να παλεύουν σε ένα ξένο σώμα.
Ένα σώμα που πιθανώς δε θα έπρεπε να έχει διαμορφωθεί με αυτά τα χαρακτηριστικά. Μια ψυχή που ανήκει σε έναν άλλο κόσμο από αυτόν που τελικά έπλασε η φύση.

Και οι άνθρωποι αυτοί που μάχονται κάθε μέρα ανάμεσα σε δύο φύλα, δεν έχουν μόνο να παλέψουν με τον συναισθηματικό τους κόσμο, αλλά και με την κοινωνία που τους κοιτά με λοξό μάτι. Ενίοτε με κρυφά υποτιμητικά χαμόγελα.

Και είναι σχεδόν βέβαιον ότι όλοι έχουμε στο περιβάλλον μας έναν γνωστό με θηλυπρεπή χαρακτηριστικά, ή μία γνωστή με πιο ανδροπρεπή εμφάνιση.

Πιθανώς εάν αυτοί οι άνθρωποι είχαν την ευκαιρία από νωρίς να το ξεκαθαρίσουν νομικά, αλλάζοντας την ταυτότητά τους, να μην είχαν περάσει όλα τα «βασανιστήρια» της ενήλικης ζωής τους με τα πειράγματα, το μπούλινγκ αλλά και τις πιο δυσάρεστες καταστάσεις.

Η Άννα και οι άλλοι…

Κλασικό παράδειγμα η φίλη μου η Άννα. (Έτσι θα την αποκαλέσω για λόγους κοινωνικής ανωριμότητας και διακριτικότητας).

Πιθανώς εάν τη ρωτούσε κανείς στα 15 της χρόνια τι θα ήθελε να γίνει όταν μεγαλώσει, ίσως και να απαντούσε…άνδρας!
Γιατί είναι από εκείνα τα άτομα, που ήξεραν από πολύ νωρίς τι έπρεπε να είχαν γίνει, αλλά δεν έγιναν.

Μπορεί τα χρόνια να πέρασαν, η Άννα να υπέστη μπόλικο μπούλινγκ στο σχολείο, στη δουλειά και στις κοινωνικές της επαφές, αλλά η αντίληψή της δεν έχει αλλάξει με τα χρόνια.

«Έχω γεννηθεί σε λάθος σώμα» μου εκμυστηρεύτηκε μια μέρα.
«Απορώ γιατί δεν το είδε κανένας δικός μου. Σήμερα θα είχα αποφύγει πολλά προβλήματα» συνέχισε.

Και είναι σφόδρα πιθανό να έχει δίκαιο. Θα μπορούσε να είχε αλλάξει ταυτότητα νωρίς, να έκανε τις δικές της επιλογές ζωής, επαγγελματικές και μη, τις απαιτούμενες ενδυματολογικές προσαρμογές, και όλα τα άλλα που σήμερα της δυσκολεύουν τη ζωή.

Αυτήν την πτυχή, των ανθρώπων δηλαδή που βασανίζονται σε ένα ξένο σώμα από πολύ μικρή ηλικία, ενδεχομένως να μην την έχουν σκεφτεί όσοι εναντιώνονται στο νομοσχέδιο για την αλλαγή ταυτότητας φύλου.

Όσο για την Εκκλησία, προφανώς και δεν έχει κανένα ουσιαστικό ενδιαφέρον για το… ποίμνιό της, εάν δεν πληροί τις δικές της θρησκευτικές και συντηρητικές προϋποθέσεις.
Ωσάν οι διεμφυλικοί να είναι άνθρωποι ενός κατώτερου Θεού…
«Θού, Κύριε φυλακήν τω στοματί μου…»