Μικρά οφέλη δείχνει να έχει η χρήση πλάσματος αίματος από αναρρώσαντες ασθενείς στην θεραπεία της Covid-19 ενώ φαίνεται να μη βοηθά ιδιαίτερα τους νοσηλευόμενους ασθενείς στην καταπολέμηση της λοίμωξης, σύμφωνα με κλινική έρευνα.
Στο συγκεκριμένο συμπέρασμα κατέληξε μελέτη Ινδών επιστημόνων, κατά την οποία το πλάσμα δεν απέτρεψε την επιδείνωση της νόσου, ούτε τους θανάτους των ασθενών.
Οι ερευνητές, οι οποίοι έκαναν σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό «British Medical Journal», μελέτησαν 464 ασθενείς με Covid-19, οι οποίοι είχαν εισαχθεί στο νοσοκομείο με ήπια συμπτώματα. Οι ασθενείς μοιράστηκαν σε δύο τυχαίες ομάδες με τη μία να κάνει δύο μεταγγίσεις πλάσματος αίματος από αναρρώσαντες που περιέχει αντισώματα κατά του κορωνοϊού, με διαφορά 24 ωρών τη μία από την άλλη.
Μετά από 7 ημέρες, οι ασθενείς στους οποίους είχε γίνει η μετάγγιση παρουσίασαν μικρή βελτίωση σε συμπτώματα όπως η κόπωση, η δύσπνοια κ.α. αλλά χωρίς να επηρεάσει το ποσοστό θνητότητας ή επιδείνωσης της κατάστασης των ατόμων.
Αντίθετα, το 19% όσων είχαν πάρει το πλάσμα, εμφάνισαν επιδείνωση των συμπτωμάτων τους, έναντι 18% της άλλης ομάδας ελέγχου.
«Η κακή απόδοση του πλάσματος αναρρωσάντων σε αυτή τη μελέτη είναι απογοητευτική, αλλά όχι απρόσμενη», ανέφερε ο καθηγητής ιολογίας του ίδιου πανεπιστημίου Ίαν Τζόουνς. Το πλάσμα είναι πιθανότερο να φέρει αποτελέσματα, εφόσον δοθεί πολύ γρήγορα σε κάποιον που μολύνεται από κορωνοϊό. Γι' αυτό, όπως επεσήμανε ο καθηγητής, πρέπει να συνεχισθούν οι σχετικές μελέτες που γίνονται σε διάφορες χώρες (και στην Ελλάδα), αλλά να εστιασθούν σε ασθενείς που μόλις έχουν διαγνωστεί με τη νόσο.
Ωστόσο, άλλοι επιστήμονες επισημαίνουν πως στη θεραπεία πλάσματος αναρρωσάντων παίζει σημαντικό ρόλο το κατά πόσο αυτό περιέχει υψηλά επίπεδα αντισωμάτων, κάτι που δεν συμβαίνει πάντα. Οι Ινδοί ερευνητές συμφώνησαν πως άλλες μελέτες, οι οποίες χρησιμοποιούν πλάσμα με περισσότερα αντισώματα, μπορεί να εμφανίσουν πιο αισιόδοξη εικόνα.
Ο Πολ Μόργκαν, καθηγητής ανοσολογίας του Πανεπιστημίου του Κάρντιφ, τόνισε πως η ινδική μελέτη έδειξε ότι η θεραπεία πλάσματος μπορεί να μειώσει το ιικό φορτίο, έστω και αν αυτό δεν αντανακλάται τελικά σε κλινικό όφελος.