«Μια ιστορία καλογραμμένη δεν έχει ημερομηνία λήξης»
27/06/18, 19:12
Η συγγραφέας Πολύμνια Κοσσόρα, μετά την «Ανοξείδωτη Μνήμη» κι έναν χρόνο μετά την έκδοση του 2ου βιβλίου της «Καίει ο ήλιος τα μεσάνυχτα;» μιλά στο xrimaonline.gr για την εμπειρία της, την γεύση που της άφησε ο τελευταίος χρόνος, τα... happy ends, τα παιχνίδια της τύχης αλλά και τα μελλοντικά της σχέδια!
Αθήνα. Ο Ορέστης, ένας νέος, δυναμικός άντρας ζει μια στρωμένη και ήρεμη ζωή. Μέχρι την στιγμή που στα εισερχόμενά του θα εμφανιστεί ένα παράξενο mail, το οποίο θα κλονίσει για τα καλά τις σταθερές του…
Όσλο. Η 37χρονη Άννελι θ’ αναγκαστεί να θέσει διαφορετικές προτεραιότητες, αλλάζοντας την πορεία που η ίδια είχε επιλέξει να χαράξει…
Ένας άντρας και μια γυναίκα παραδομένοι από ένα ακατανίκητο πάθος. Βρέθηκαν τυχαία. Και ξαφνικά, οι δρόμοι τους χώρισαν. Η επόμενη συνάντησή τους, έπειτα από χρόνια, δεν θα είναι διόλου τυχαία.
Καίει ο ήλιος τα μεσάνυχτα. Τι σημαίνει ο αλληγορικός τίτλος του βιβλίου;
Ο τίτλος του βιβλίου είναι κυρίως αλληγορικός και συμβολικός. Πέρα από τον πραγματικό ήλιο του μεσονυχτίου του Βορρά, αναφέρεται συμβολικά στα γεγονότα του μύθου. Ένας ήλιος αδυσώπητος, ανατροπές που καίνε ζωές και φέρνουν τα πάνω-κάτω στα σχέδια και τις αποφάσεις των ηρώων. Αλλά και ένας ήλιος που επουλώνει τραύματα με το ιαματικό φως της αγάπης. Και ένας ήλιος- αλήθεια, που φέρνει τους ήρωες αντιμέτωπους με τον εαυτό τους, τις προκαταλήψεις και τις αντιφάσεις τους. Τέλος, το ερωτηματικό του τίτλου αφήνει τον αναγνώστη ελεύθερο να επιλέξει ποιος συμβολισμός θα μείνει ως απόσταγμα στην καρδιά του.
Έναν χρόνο μετά την έκδοσή του, τι γεύση σας έχει αφήσει το ταξίδι του;
Αυτή η πρώτη χρονιά από την έκδοση του βιβλίου μου υπήρξε ένα θαυμάσιο ταξίδι, με εκπλήξεις, διακυμάνσεις, ταραχή. Η γεύση που παραμένει ζωντανή είναι γεύση χαράς, συγκίνησης, αλλά και μιας παράξενης αμηχανίας. Το πρώτο άγγιγμα του τυπωμένου βιβλίου, η μυρωδιά του χαρτιού, τα χρώματα του εξώφυλλου. Κι ένα σωρό σιωπηλές ερωτήσεις. Θα αρέσει; Θα διαβαστεί; Θα βρει την περπατησιά του στην αγορά; Κάπως έτσι. Κορυφαία στιγμή βέβαια και η πρώτη κυκλοφορία της αγγλικής έκδοσης στην παγκόσμια αγορά. Νέο σχήμα, νέο εξώφυλλο, μια γλώσσα καλοδουλεμένη, ανοιχτά σε ένα μεγάλο, άγνωστο κοινό.
Πρόσφατα γιορτάσατε και το πρώτο… κεράκι του συγκεκριμένου βιβλίου. Μια πολύ πρωτότυπη ιδέα. Πώς προέκυψε αυτό;
Προέκυψε αυθόρμητα, σαν μια μικρή πράξη αντίστασης στην πρακτική της αγοράς να εξαφανίζεται ένα βιβλίο από τα βιβλιοπωλεία μόλις έρθει το επόμενο κύμα νέων εκδόσεων. Πιστεύω ότι ένα καλό βιβλίο παραμένει ενδιαφέρον για πολλά χρόνια. Μια ιστορία καλογραμμένη δεν έχει ημερομηνία λήξης, δεν είναι στιγμιαίας κατανάλωσης. Το βιβλίο παραμένει ζωντανό, ως μια αξία άχρονη, πέρα από τους περιορισμούς της αγοράς. Ζωντανό, για να διαβαστεί από καινούργιους αναγνώστες, να αγαπηθεί, να συζητηθεί, να κερδίσει καινούργιους φίλους. Υπάρχει άλλωστε ένα πανίσχυρο εργαλείο γι’ αυτό: η προώθηση από στόμα σε στόμα.
Οι ήρωες του βιβλίου, ο Ορέστης και η Άννελι, βρέθηκαν τυχαία. Πόσο πιστεύετε στην τύχη και τι ρόλο πιστεύετε ότι παίζει στη ζωή μας;
«Είμαι τυχερός» ή «άτυχος» είναι συχνά η πρόφαση πίσω από την οποία κρύβονται δικές μας προσπάθειες ή λάθη και παραλείψεις. Έρχονται, ωστόσο, κάποιες κρίσιμες στιγμές, όπου συμβαίνουν απροσδόκητα γεγονότα που δεν θα γινόταν να ελέγξεις. Είτε για καλό, είτε για κακό. Αυτή είναι και η αληθινή δύναμη του Τυχαίου που δεν υπολογίζει τις επιλογές και τις επιδιώξεις των ανθρώπων, τους οποίους έρχεται να αγγίξει. Μπορεί να είναι άδικο, σκληρό, αλλά έτσι είναι. Εγώ προσωπικά δεν έχω μάθει να παίζω με την Τύχη, δεν θέλω να την προκαλώ, δεν είμαι εξοικειωμένη με το απρόβλεπτο. Από πεποίθηση και από χαρακτήρα δεν ρισκάρω. Ίσως γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο βρίσκω ερεθιστικό το απρόβλεπτο που συμβαίνει στους ήρωές μου. Συμπάσχω μαζί τους όταν συγκλονίζονται από μια απροσδόκητη ανατροπή της ζωής.
Ανεξάρτητα από το τέλος του βιβλίου –για να μην προδώσουμε κιόλας το φινάλε- σας αρέσουν τα happy ends; Ή εξαρτάται από την ιστορία;
Είναι αλήθεια ότι ένα ευτυχισμένο τέλος αφήνει μια γλυκιά γεύση στον αναγνώστη και κάνει πιο δημοφιλές ένα βιβλίο. Ωστόσο μια συνταρακτική ιστορία δεν μπορεί πάντα να τελειώνει καλά. Εξαρτάται βέβαια από την ιστορία που θέλεις να αφηγηθείς, πάντως ένα ζορισμένο happy end σίγουρα βλάπτει την ποιότητα του έργου. Επειδή όμως η ζωή είναι μια, μοναδική και εκπληκτική, τίποτα δεν είναι απόλυτο και μονοσήμαντο. Για παράδειγμα, προς το τέλος του βιβλίου μου συμβαίνει μια δραματική ανατροπή. Θα μπορούσε να είχε μπει η τελεία με το κεφάλαιο 32, εκεί όπου συμβαίνει ένα συνταρακτικό γεγονός. Έρχεται όμως λίγα χρόνια μετά η σκηνή του τελικού κεφαλαίου, που δείχνει ότι η ζωή προχωρεί παρά την οδύνη, και η αγάπη μπορεί να επουλώσει πληγές.
Αν γυρίζατε τον χρόνο πίσω, θα αλλάζατε κάτι στην ιστορία του μυθιστορήματος, στους ήρωες, στο οτιδήποτε;
Σίγουρα θα μιλούσαμε για μια άλλη ιστορία, ένα άλλο βιβλίο. Όχι, δεν θα άλλαζα κάτι, ακόμα και αν μπορούσα. Το βιβλίο γράφτηκε τότε που γράφτηκε, είπε την ιστορία που ήθελε να πει. Όλα, από τα πιο ιδιωτικά και περίκλειστα, όπως η σύλληψη μιας ιστορίας στο μυαλό του συγγραφέα, μέχρι και τα πιο πεζά, έγιναν όταν και όπως ήταν δυνατόν να γίνουν στον χρόνο τους. Τα επόμενα βήματα ίσως θα είναι διαφορετικά. Μια άλλη ιστορία, με άλλο ύφος και διαφορετικό άρωμα, αλλά αυτή είναι και η ομορφιά του καινούργιου.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Ετοιμάζετε κάποιο νέο βιβλίο;
Ένα νέο βιβλίο, το τρίτο μου, γράφεται ήδη, μετά από μια μακρά περίοδο έρευνας και σχεδιασμού. Πρόκειται για μια νουάρ ιστορία που διατρέχει τέσσερις γενιές, ιχνηλατώντας σκοτεινά μονοπάτια. Ένα παρελθόν χαμένο στη λήθη, καλά κρυμμένα μυστικά, ενοχές, συνενοχές και μια αλήθεια που δεν είναι ποτέ απλή.
