«Υπερμαραθώνιοι» και διλήμματα για Τσίπρα: Το «κοινωνικό πακέτο» και οι ιδιωτικοποιήσεις

ΠΟΛΙΤΙΚΗ UPD 06:43 06/09/17, 08:03

Θα μπορούσε κανείς να δανειστεί, με μία μικρή παραλλαγή, τη φράση που αποτυπώνει πλήρως την κρίση στην Κορεατική Χερσόνησο, με δύο «τρελούς» αρχηγούς να απειλούν πως θα «το πατήσουν το κουμπί»: όλα τα σενάρια παίζουν, κατά το «όλες οι επιλογές είναι ανοιχτές» (η απάντηση Τραμπ στον Κιμ).

Η συνεδρίαση του EWG την περασμένη Δευτέρα και το τετ-α-τετ του Πιερ Μοσκοβισί με το δίδυμο Τσακαλώτου-Χουλιαράκη μόλις χθες επιβεβαίωσαν πως το επόμενο 14μηνο, αρχής γενομένης της γ’ αξιολόγησης, θα είναι πολύ κρίσιμο τόσο για την οικονομία όσο και για την πολιτική πορεία της χώρας. Ειδικά το ραντεβού του υπουργού Οικονομικών με τον Γάλλο Επίτροπο στις Βρυξέλλες ανέδειξε τον αγώνα δρόμου, που καλείται να κάνει η κυβέρνηση, προκειμένου να αποδείξει πως οι υποσχέσεις για έξοδο από την επιτροπεία στο τέλος του 2018 δεν αποτελούν ακόμη ένα επικοινωνιακό «παραμύθι», άλλα έχουν βάση.

Η Αριστερά έχει μπροστά να τρέξει σε «υπερμαραθώνιους», αλλά προς το παρόν μοιάζει να ακολουθεί μία κοντόφθαλμη πολιτική, επικεντρώνοντας στα της «οικίας» της. Ο πρωθυπουργός λαμβάνει τα μηνύματα από την Κουμουνδούρου και με βάση αυτά στήνει την επικοινωνιακή του τακτική, καθώς γνωρίζει πως μόνο το «μπετόν αρμέ», δηλαδή μία συμπαγής κυβερνητική πλειοψηφία, θα του εξασφαλίσει την παραμονή του στην εξουσία μέχρι το 2019. Η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες είναι ένα σενάριο, που παραμένει στο τραπέζι, διαβάζοντας και τις δημοσκοπήσεις.

Το λεγόμενο «κοινωνικό πακέτο» και οι ιδιωτικοποιήσεις θα αποτελέσουν το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα τις «καυτές πατάτες» στα χέρια της Αριστεράς, την ώρα δε που η ίδια επενδύει στο κοινωνικό προφίλ και κάνει στροφή προς τις επενδύσεις. Πράγματι, οξύμωρο.

Το «ντελίριο» του πρωθυπουργού με τις επενδύσεις και την «υγιή επιχειρηματικότητα», το οποίο επιβεβαιώθηκε με την περιοδεία του από τη μία επιχείρηση στην άλλη, είναι αμφίβολο αφενός, αν θα διαρκέσει με την έναρξη της αξιολόγησης και αφετέρου, αν θα επιβεβαιωθεί στην πράξη η ξαφνική «αγάπη» του κ. Τσίπρα με το «επιχειρείν».

Πάντως, το μεγάλο «αγκάθι» στη διαπραγμάτευση και τις σχέσεις Μαξίμου-Κουμουνδούρου είναι ιδιωτικοποιήσεις. Έχουμε δει ουκ ολίγες φορές υπουργούς της κυβέρνησης να μπλοκάρουν αποκρατικοποιήσεις, οι οποίες θα έφεραν πολύ σημαντικά έσοδα στα Ταμεία του κράτους. Αναμένουμε 5,4 δισ. ευρώ, όπως ορίζει το Μνημόνιο.

Η «γροθιά» στο στομάχι του ΣΥΡΙΖΑ

Βαρόμετρο θα αποτελέσει η στάση των «συντρόφων» στα «ακανθώδη» ζητήματα των εργασιακών, του συνδικαλιστικού νόμου και των κόκκινων δανείων, τα οποία θίγουν ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες.

Το νομοσχέδιο της Έφης Αχτσιόγλου, όσο και αν έγινε «σημαία» από την υπουργό, η οποία βάζοντας τις διαχωριστικές γραμμές με τη ΝΔ, επιχείρησε να υψώσει το «ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς για την αδήλωτη εργασία, δεν ικανοποίησε τους δανειστές, όπως προέκυψε από το EWG, οι οποίοι εξέφρασαν ενστάσεις. Αυτό σημαίνει πως ήδη ένα βασικό κεφάλαιο της γ’ αξιολόγησης ανοίγει με «εμπλοκή».

Η αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου δεν θα μπορούσε να μην αποτελέσει «γροθιά» στο στομάχι του ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά τώρα που η κυβέρνηση έχει ανοιχτά «μέτωπα» με συμβασιούχους, που είναι στον «αέρα» λόγω της «βόμβας» αντισυνταγματικότητας του ΣτΕ. Οι «σύντροφοι» διατηρούν καλές σχέσεις με συνδικαλιστικά όργανα, τα οποία αποτέλεσαν βασικούς ψηφοφόρους του κόμματος.

Όσον αφορά το «μπαράζ» πλειστηριασμών και κατασχέσεων ακόμα και με ένα «κλικ», το «ηθικό πλεονέκτημα» καταπατάται κάθε Τετάρτη στα ειρηνοδικεία όλης της χώρας, όπου βγαίνουν στο σφυρί τα υπάρχοντα των οφειλετών. Παρόλα αυτά, ο πρωθυπουργός επιμένει στην αριστερή ρητορική, μοιράζοντας και ελπίδες για προσλήψεις στο Δημόσιο και μάλιστα πριν το τέλος του 2018.

Ο κ. Τσίπρας μίλησε για προσλήψεις ενώ το μνημόνιο, που φέρει την υπογραφή της Αριστεράς, προβλέπει «πλαφόν» στον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων. Εάν λοιπόν υποθέσουμε πως η δέσμευση του πρωθυπουργού δεν αποτελεί ακόμη ένα κυβερνητικό «παραμύθι», τότε σημαίνει πως ο ίδιος θα τα βάλει με τους θεσμούς στο παρά πέντε της εξόδου της χώρας από την επιτροπεία, όπως διαμηνύει.  Και φυσικά πως έχει ήδη τον «άσσο στο μανίκι», το plan b, σε περίπτωση που τινάξει τη συμφωνία με τους εταίρους στον αέρα!

Το «μπετόν αρμέ» και το πολιτικό κόστος

Η ιστορία έως σήμερα έχει δείξει πως ο κ. Τσίπρας και η κυβέρνησή του έχουν δώσει «γη και ύδωρ» στους δανειστές, δίχως να έχουν λάβει ούτε το ελάχιστο ως αντάλλαγμα. Ακόμα και ελάφρυνση του χρέους υποσχέθηκε, ζητώντας τη στήριξη των «153» ως προς την ψήφιση των πιο σκληρών μέτρων της επταετίας.

Μένει να δούμε, λοιπόν, πως θα κινηθεί ο πρωθυπουργός. Γιατί σίγουρα θα χρειαστεί να επιλέξει. Θα τα βάλει με τους θεσμούς, υποστηρίζοντας μέχρι τέλους τη δίκαιη, βιώσιμη ανάπτυξη για όλους; Θα δυσαρεστήσει «συντρόφους», με αμφίβολο το πολιτικό κόστος; Θα τα υπογράψει όλα, επιβαρύνοντας κι άλλο το λαό; Ή θα «στρίψει» δια των εκλογών, κάνοντας ηρωική έξοδο;