Σε παρατεταμένο πανικό οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μέχρι νεωτέρας...
01/10/18, 07:15
«Το δημοψήφισμα δεν συνιστά νομική προϋπόθεση για τη διαδικασία επίλυσης. Στη συμφωνία μας με την Ελλάδα αναφέρεται ως δυνατότητα και όχι ως αναγκαιότητα. Έχει στόχο να μας βοηθήσει να εξασφαλίσουμε μια πλειοψηφία 2/3 στη Βουλή για τις αναγκαίες συνταγματικές αλλαγές». Πρόκειται για την απάντηση του Νικολά Ντμιτρόφ, όταν προ ολίγων ημερών ο ίδιος ρωτήθηκε για το ποια θα είναι τα επόμενα βήματα, σε περίπτωση αποτυχίας ως προς το δημοψήφισμα στην ΠΓΔΜ για την επικύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών από τον λαό της γειτονικής χώρας.
Προφανώς και ο Σκοπιανός ΥΠΕΞ είχε φροντίσει μόλις έξι ημέρες πριν την προσφυγή των πολιτών της ΠΓΔΜ στις κάλπες να υποβαθμίσει το ρόλο του δημοψηφίσματος, καθώς το ζητούμενο της κυβέρνησης Ζάεφ, η συμμετοχή άνω του 50%, φαινόταν ήδη να πηγαίνει… «περίπατο».
Κατά τον ίδιο τρόπο κινήθηκε στις δηλώσεις του, μετά το αποτέλεσμα της κάλπης, ο Σκοπιανός πρωθυπουργός, υπενθυμίζοντας τον συμβουλευτικό χαρακτήρα του δημοψηφίσματος και τονίζοντας ουσιαστικά πως αυτός δεν είναι δεσμευτικός. Το μήνυμα του Ζάεφ είναι ξεκάθαρο: η Βουλή έχει και το μαχαίρι και το πεπόνι. Κοινώς, «συνεχίζουμε», όπως άλλωστε φάνηκε πως είναι και η «γραμμή» της Αθήνας, αφενός από το τηλεφώνημα του Αλέξη Τσίπρα προς το Σκοπιανό ομόλογό του, αφετέρου από το σχόλιο του υπουργείου Εξωτερικών στην ανακοίνωσή του σχετικά με το δημοψήφισμα: «Τα επόμενα βήματα απαιτούν νηφαλιότητα από όλες τις πλευρές ανεξαιρέτως, ώστε η θετική δυναμική της Συμφωνίας των Πρεσπών να διαφυλαχθεί».
Τώρα, κατά πόσο αυτή η νηφαλιότητα υπάρχει, τουλάχιστον εντός του κυβερνητικού σχήματος, φάνηκε από την ανάρτηση του Πάνου Καμμένου στο twitter, ο οποίος μόλις έκλεισαν οι κάλπες, έσπευσε να επιδοθεί σε ακόμη ένα επικοινωνιακό «παραλήρημα», για το λόγο ότι εκείνος είχε προβλέψει την «ακύρωση» του δημοψηφίσματος, αλλά τον «λοιδορούσαν».
Απάντηση… έδωσε ο Νίκος Κοτζιάς, ο οποίος μέσω της ανακοίνωσης του ΥΠΕΞ επιχείρησε να αποδομήσει τον όρο «ακύρωση», αναδεικνύοντας την ενδοκυβερνητική κόντρα…
Τα σενάρια για την επόμενη ημέρα είναι όλα «ανοιχτά». Το μόνο σίγουρο είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση καλείται να κρατήσει παρατεταμένη στάση αναμονής, καθώς αφενός ο Ζάεφ δείχνει να επιμένει στην επικύρωση της Συμφωνίας κι αφετέρου η Αθήνα τον σιγοντάρει.
Συνεπώς, η Συμφωνία επιστρέφει στη Βουλή για έγκριση. Ζητούμενο τώρα είναι το «πράσινο φως» από τα 2/3. Γίνεται δηλαδή λόγος για ιδιαίτερα δύσκολη «εξίσωση». Αν αποτύχει η κοινοβουλευτική διαδικασία, τότε ο Ζάεφ θα προχωρήσει σε εκλογές. Αν βρει κάποιο τρόπο να επικυρώσει τη Συμφωνία των Πρεσπών, τότε μεταξύ Ιανουαρίου και Μαρτίου το σχετικό κείμενο θα έρθει προς ψήφιση στην Βουλή των Ελλήνων. Και εκεί θα αρχίσουν τα όργανα…
Σαφώς, υπάρχει πάντα το σενάριο των έκτακτων πολιτικών εξελίξεων, άρα και της ανατροπής των όλων παραπάνω, καθώς και το ενδεχόμενο της αποστολής της Συμφωνίας των Πρεσπών στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας.
Παράλληλα, δε, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η αντίδραση της αντιπολίτευσης της χώρας, ειδικά ενώ βρισκόμαστε σε παρατεταμένη προεκλογική περίοδο. Οι κυβερνητικοί εταίροι έχουν δηλώσει «μαζί μέχρι Μάρτιο και… βλέπουμε», που σημαίνει πως αν η συνοχή δοκιμαστεί ακραία, τότε το «μπαλάκι» περνάει στον επόμενο και δη στον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος έχει διαμηνύσει πως το κόμμα του δεν θα επικυρώσει τη Συμφωνία ούτε τώρα ούτε μετά τις εκλογές.
Με μία πρώτη ματιά, με τη συμμετοχή στις κάλπες να πλησιάζει μόλις το 35%, θα λέγαμε πως η εξέλιξη αυτή λύνει τα χέρια στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΑΖΑ-ΑΝΕΛ, που κρατά στα χέρια την «καυτή πατάτα» του Σκοπιανού και όλο και ανακατεύει την εκλογική τράπουλα. Με μία δεύτερη ανάγνωση, ωστόσο, τίποτα δεν έχει τελειώσει, που σημαίνει ότι οι κκ. Τσίπρας και Καμμένος δεν έχουν ακόμη περάσει τον κάβο. Ο Ζάεφ δείχνει αποφασισμένος να κάνει τις συνταγματικές αλλαγές.
Το μόνο σίγουρο, πάντως, είναι ότι οι Σκοπιανοί γύρισαν ξεκάθαρα την πλάτη στον Ζάεφ, που με μία μανιώδη εκστρατεία υπέρ του «Ναι», επιχείρησε να επηρεάσει τους πολίτες της ΠΓΔΜ, μα μάταια. Έφερε τα αντίθετα αποτελέσματα, όπως φάνηκε, δημιουργώντας την αίσθηση της απόλυτης «υποταγής» και μάλιστα άνευ όρων, καθώς η καμπάνια συνοδεύτηκε και από τις παρελάσεις κορυφαίων, ξένων παραγόντων στη γειτονική χώρα.
