Ο Παρασκευόπουλος επιμένει για «λασπολογία» για το νόμο του

ΠΟΛΙΤΙΚΗ UPD 16:40 03/09/18, 16:37

Σε μια νέα προσπάθεια να διασκεδάσει τις κατηγορίες εις βάρος για το νόμο Παρασκευόπουλου, μετά και από τις τελευταίες εξελίξεις γύρω από τον Αριστείδη Φλώρο, προχωρά ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης.

Σε σχετική του δήλωση, ο κ.Παρασκευόπουλος αναφέρει ότι ρυθμίσεις για πρόωρη αποφυλάκιση ανθρώπων με προβλήματα υγείας ισχύουν από το 1993, δηλαδή παραπάνω από είκοσι χρόνια πριν το «Νόμο Παρασκευόπουλου».

Παράλληλα, επισημαίνει με αφορμή την υπόθεση Φλώρου ότι ο έλεγχος της εφαρμογής του νόμου δεν είναι θέμα του νομοθέτη, αλλά της Δικαιοσύνης και σχολιάζει: «Αλίμονο, αν κάθε φορά που θα αντιμετωπίζαμε πρόβλημα μιας κακής εφαρμογής του νόμου σε δίκες θα αναθεματίζαμε ή θα καταργούσαμε τις αντίστοιχες ρυθμίσεις».

Τονίζει ακόμη με αφορμή την περίπτωση Κουφοντίνα, ότι νομοθεσία για τη χορήγηση αδειών σε κρατουμένους θεσπίστηκε πρώτη φορά με τον Ν.3312/1955, ότι η ρύθμιση εντάχθηκε στον Σωφρονιστικό Κώδικα του 1989 και στον ισχύοντα νόμο και ότι βελτιώθηκε με πολλά επόμενα νομοθετήματα.

«Ας επαναλάβουμε με καρτερικότητα κάποια στοιχεία», τονίζει ο κ. Παρασκευόπουλος.

• «Ρυθμίσεις για πρόωρη αποφυλάκιση ανθρώπων με προβλήματα υγείας ισχύουν από το 1993 (αρ. 33 παρ. 3 Ν. 2172/1993). Είκοσι και χρόνια, δηλαδή, πριν τον "Νόμο Παρασκευόπουλου". Έκτοτε οι κατηγορίες προβλημάτων υγείας που υπάγονται στη ρύθμιση σταδιακά αυξάνονται. Ο Ν. 4356/2015 εισήγαγε πάντως για πρώτη φορά ελάχιστους χρόνους παραμονής στη φυλακή πριν τη σχετική αποφυλάκιση.
• Το φως της δημοσιότητας έχουν δει εντυπωσιακές ενδείξεις ότι η «υπόθεση Φλώρου» στηρίχτηκε σε γνωμάτευση που έπασχε ουσιαστικά και τυπικά. Ο έλεγχος της εφαρμογής του νόμου, όμως, δεν είναι θέμα του νομοθέτη, αλλά της Δικαιοσύνης. Γι αυτό πολύ ορθά κινήθηκαν διαδικασίες δικαστικού και διοικητικού ελέγχου, παρά τις απόψεις ότι τα λάθη είναι λόγω του νόμου ανέλεγκτα . Αλίμονο, αν κάθε φορά που θα αντιμετωπίζαμε πρόβλημα μιας κακής εφαρμογής του νόμου σε δίκες π.χ. ανθρωποκτονίας, βιασμού ή ληστείας, θα αναθεματίζαμε (ή πολύ περισσότερο θα καταργούσαμε) τις αντίστοιχες ρυθμίσεις.
• Νομοθεσία για τη χορήγηση αδειών (περίπτωση Δ. Κουφοντίνα) σε κρατουμένους θεσπίστηκε πρώτη φορά με τον Ν.3312/1955. Η ρύθμιση εντάχθηκε στον Σωφρονιστικό Κώδικα του 1989 (Ν. 1851/1989),καθώς και στον ισχύοντα (Ν.2776/1999), και βελτιώθηκε με πολλά επόμενα νομοθετήματα.
• Θεσμοί πρόωρης υπό όρους απόλυσης κρατουμένων ίσχυαν από τη ψήφιση του Ποινικού Κώδικα (1950) και ακόμη νωρίτερα. Αποσυμφορητικοί των φυλακών νόμοι ψηφίζονται εδώ και 30 χρόνια, κατά την τελευταία δεκαετία μάλιστα ετησίως. Προβλέπουν, συντομότερα χρονικά όρια για την υπό όρους απόλυση».