Αυτογκόλ, παραπλάνηση και το Μεγάλο Σχέδιο
Στην «Τέχνη του Πολέμου» και σε κάθε εγχειρίδιο management γίνεται η σαφής διάκριση μεταξύ τακτικής και στρατηγικής.
Ο στρατηγικός στόχος του Αλέξη Τσίπρα ήταν να εδραιωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ ως ο κεντροαριστερός πόλος και ο ίδιος, ως ηγέτης του, να πρωταγωνιστήσει στην πολιτική ζωή της χώρας για πολλά χρόνια ακόμα.
Είχε, μάλιστα, αποδεχτεί την ήττα του στις φετινές εκλογικές αναμετρήσεις, καλλιεργώντας το έδαφος για την επάνοδό του στην εξουσία με την απλή αναλογική.
Όμως πλησιάζοντας προς την κάλπη, «γλυκάθηκε». Έτσι, η παραπλανητική ήττα που ετοίμαζε έγινε τακτική. Εκείνη τη στιγμή που πίστεψε ότι θα μπορούσε να ανατρέψει για μια ακόμη φορά τις πιθανότητες και να βγει νικητής ήταν και η μοιραία.
Την αλαζονεία ακολούθησε, νομοτελειακά, η Νέμεσις. Ο πρωθυπουργός έχασε μια μάχη ή έβαλε αυτογκολ - επιλέξτε τον φιλοσοφικό, στρατιωτικό ή ποδοσφαιρικό όρο που προτιμάτε.
Προσοχή, όμως! Δεν ηττήθηκε -ακόμα- στρατηγικά. Τα αποτελέσματα της ευρωκάλπης, άλλωστε, τον εδραίωσαν ως τον βασικό αντίπαλο της ΝΔ στις αναμετρήσεις που θα έρθουν. Και ξέρει ότι στην φαρέτρα του θα έχει, μεταξύ άλλων, την τριβή της επόμενης κυβέρνησης και, πιθανότατα, ένα βραβείο Νόμπελ.
Για το τέλος, μια ακόμα συμβουλή από την Τέχνη του Πολέμου: «θα νικήσει αυτός που ξέρει πότε να πολεμήσει και πότε να μην πολεμήσει», που μας οδηγεί στο πιο επίκαιρο ερώτημα: Θα καταφέρει ο κ. Τσίπρας να νικήσει τον εαυτό του κατεβάζοντας τα όπλα στην μάχη της 7ης Ιουλίου, ώστε να αυξήσει τις πιθανότητές του για τον πόλεμο;