Dugong: Κινδυνεύει με εξαφάνιση το θηλαστικό που γέννησε τουε μύθους για τις Γοργόνες και τις Σειρήνες
Εξαφανισμένο είδος κηρύχτηκε στην Κίνα το Dugong, θηλαστικό που συγγενεύει με τον τρίχεχο (γνωστό και ως μανάτο) και λέγεται ότι ενέπνευσε αρχαίες ιστορίες για γοργόνες και σειρήνες.
Τα τελευταία πέντε χρόνια, μόλις τρία άτομα που ερωτήθηκαν από παράκτιες κοινότητες στην Κίνα ανέφεραν ότι είδαν dugong. Είναι γνωστό πως το dugong αποτελεί τον πιο ευγενικό γίγαντα του ωκεανού εξαιτίας της αργής, χαλαρής κίνησής του. Και μάλλον είναι αυτή που το έκανε ευάλωτο στην υπεραλίευση και στα ναυτιλιακά ατυχήματα.
Το dugong εξακολουθεί να υπάρχει αλλού στον κόσμο, αλλά αντιμετωπίζει παρόμοιες απειλές. Ο καθηγητής Σάμιουελ Τέρβι, από τη Zoological Society of London (ZSL), ο οποίος συνέγραψε την ερευνητική μελέτη, δήλωσε στο BBC: «Η πιθανή εξαφάνιση του dugong στην Κίνα είναι μια καταστροφική απώλεια».
Οι επιστήμονες του ZSL και της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών εξέτασαν όλα τα ιστορικά δεδομένα σχετικά με το πού είχαν βρεθεί προηγουμένως dugongs στην Κίνα. Διαπίστωσαν ότι δεν υπήρχαν επαληθευμένες θεάσεις από επιστήμονες από το 2000.
Επιπλέον, οι ερευνητές στράφηκαν στους πολίτες και έλαβαν συνεντεύξεις από 788 μέλη της κοινότητας που ζουν σε εκείνες τις παράκτιες περιοχές, για να προσδιορίσουν πότε οι ντόπιοι είχαν δει για τελευταία φορά ένα. Κατά μέσο όρο, οι κάτοικοι ανέφεραν ότι δεν είχαν δει κανένα dugong επί 23 χρόνια. Μόνο τρεις άνθρωποι είχαν δει ένα τα τελευταία πέντε χρόνια.
Αυτό οδήγησε τους ερευνητές να κηρύξουν το dugong λειτουργικά εξαφανισμένο που σημαίνει ότι «δεν είναι πλέον βιώσιμο είδος» όπως εξήγησε στο BBC η Heidi Ma, μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο ZSL.
Το dugong είναι ένας μοναδικός χαρακτήρας της θάλασσας. Με βάρος σχεδόν μισό τόνο, είναι το μόνο χορτοφάγο θαλάσσιο θηλαστικό. Παρόμοιο σε εμφάνιση και συμπεριφορά με τον μανάτο, διακρίνεται από την ουρά του που μοιάζει με εκείνη της φάλαινας, Πιστεύεται ότι χάρη στην ευγενική συμπεριφορά του ενέπνευσε αρχαίες θαλασσινές ιστορίες για γοργόνες.
Τα dugongs χρησιμοποιούν ευαίσθητες τρίχες στο άκρο του ρύγχους τους για να τραφούν με φύκια.