Το ΔΝΤ «μαυρίζει» την κυβέρνηση για τα εργασιακά
«Ταφόπλακα» στις φρούδες ελπίδες που καλλιεργεί η κυβέρνηση για αλλαγές στα εργασιακά μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος τον ερχόμενο Αύγουστο στο πλαίσιο μίας επικοινωνιακής στρατηγικής, βάζει το ΔΝΤ με έκθεση-φωτιά, που βλέπει την Πέμπτη το φως της δημοσιότητας.
Ειδικότερα, το Ταμείο «φρενάρει» την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων, τονίζοντας πως ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα έχει αντίκτυπο στην ανταγωνιστικότητα, ενώ θεωρεί παράλληλα ότι δεν θα πρέπει να υπάρξει καμία ανατροπή στις πρόσφατες μεταρρυθμίσεις ως προς την αγορά εργασίας.
Επίσης, ζητεί πλήρη απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων με έμφαση σε μηχανικούς, δικηγόρους και συμβολαιογράφους, αλλά και ευθυγράμμιση του πλαισίου των ομαδικών απολύσεων με τις ευρωπαϊκές πρακτικές.
Ειδικότερα, οι συστάσεις του ΔΝΤ είναι οι εξής:
-Η διατήρηση των πρόσφατων μεταρρυθμίσεων στα εργασιακά, μεταξύ των οποίων και οι αλλαγές στο πλαίσιο των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Θα πρέπει να υιοθετηθούν αλλαγές ώστε να ευθυγραμμιστεί το πλαίσιο για τις ομαδικές απολύσεις με βάση τις καλύτερες ευρωπαϊκές πρακτικές.
-Χρειάζεται «σημαντική» επιτάχυνση στο άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, με προτεραιότητα σε επαγγέλματα κρίσιμα για την οικονομία, όπως οι μηχανικοί, οι δικηγόροι και οι συμβολαιογράφοι.
-Απαιτείται υλοποίηση των εκκρεμών συστάσεων του ΟΟΣΑ για μείωση των φραγμών στον ανταγωνισμό, όπως η λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές.
- Απαιτείται η πλήρης υλοποίηση των πρόσφατα εγκριθέντων αλλαγών και η ολοκλήρωση της μεταρρύθμισης στην αδειοδότηση, καλύπτοντας και τους 24 κλάδους που εκκρεμούν. Επίσης, χρειάζεται να ολοκληρωθεί η δευτερογενής νομοθέτηση για τις περιβαλλοντικές δραστηριότητες.
Οι τράπεζες
Στην Ελλάδα ο λόγος των μη εξυπηρετούμενων δανείων (NPLs) ως προς το σύνολο των χορηγήσεων παραμένει σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα, όπως επίσης και σε Κύπρο, Πορτογαλία και Ιταλία. Αυτό σημαίνει ότι για πολλές τράπεζες στις εν λόγω περιοχές, η ανάπτυξη μόνο δεν είναι επαρκής.
Για τις μεταρρυθμίσεις
Το ΔΝΤ, χωρίς να κατονομάζει την Ελλάδα, σημειώνει ότι στις χώρες, οι οικονομίες των οποίων «έχουν μείνει πίσω», απαιτείται ισχυρή αύξηση της παραγωγικότητας, η οποία θα υπερβαίνει την αύξηση στους ονομαστικούς μισθούς, ώστε να μειωθεί το εργατικό κόστος ανά μονάδα προϊόντος και να κλείσει η «ψαλίδα» ανταγωνιστικότητας.
Συγκεκριμένα, όπως προκύπτει από την Έκθεση, στην Ελλάδα το σχετικό κόστος εργασίας ήταν πολύ υψηλότερο από ισχυρές χώρες όπως η Γαλλία και η Γερμανία, αλλά ακόμα και από κράτη-μέλη με πρόβλημα όπως της χώρας μας (Πορτογαλία). Έχοντας κατρακυλήσει κατά 40% από τα δυσθεώρητα ύψη που είχε φτάσει το 2009, το σχετικό κόστος εργασίας στη χώρα μας δεν είναι πλέον το υψηλότερο στην Ευρωζώνη.
Η Ιταλία έχει ξεπεράσει ελαφρώς την Ελλάδα, αλλά το κόστος είναι ακόμα στο ίδιο ύψος με εκείνο της Ισπανίας.