Το στοίχημα της ανάπτυξης
26/06/18, 07:44
Η κλασική πλέον έκφραση του επικεφαλής της προεκλογικής καμπάνιας του Κλίντον στις εκλογές του 1992 Τζέιμς Κάρβιλ «it's the economy stupid» βρίσκει για άλλη μια φορά εφαρμογή σε ένα ζήτημα, το οποίο μας απασχολεί όλο και πιο συχνά στα χρόνια της κρίσης.
Ανάπτυξη ακούμε, αλλά ανάπτυξη δεν βλέπουμε…
Η φορολογική «αφαίμαξη» των πολιτών, η οποία θα συνεχιστεί και τα επόμενα χρόνια, προκειμένου να βγουν τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα, θέτει εν αμφιβόλω την επίτευξη των αναπτυξιακών στόχων της κυβέρνησης.
Ακόμη και η σχετικά αισιόδοξη Κομισιόν, «προσγειώνει» την ανάπτυξη μόλις στο 1% μετά το 2022, σύμφωνα με την Έκθεση Βιωσιμότητας Χρέους, η οποία δημοσιεύτηκε χθες, ως μέρος της έκθεσης συμμόρφωσης και η οποία είναι προσαρμοσμένη στις αποφάσεις του Eurogroup του Λουξεμβούργου.
Σημειώνεται πως στην έκθεση του περασμένου Μαρτίου γινόταν λόγος για άνοδο 1,5% του ΑΕΠ από το 2023 έως το 2030 και 1,25% στη συνέχεια.
Η νέα Ανάλυση Βιωσιμότητας, που ενσωματώθηκε στην Έκθεση Συμμόρφωσης της Κομισιόν, κατ’ αρχάς στηρίζεται στην παραδοχή ότι οι ρυθμοί ανάπτυξης στην Ελλάδα θα είναι πιο βραδείς, έναντι των εκτιμήσεων του περασμένου Μαρτίου, από το 2022 και μετά και συγκεκριμένα σταδιακά θα φθίνουν στο 1%. Από την άλλη, οι παραδοχές για τα πρωτογενή πλεονάσματα έμειναν ακριβώς οι ίδιες: 3,5% ως το τέλος του 2022, 3% το 2023, 2,5% το 2024 και 2,2% από το 2025 και μετά.
Το πρόβλημα του χρέους δεν λύνεται, αφού παραμένει πολύ μεγάλο σε σχέση με το οικονομικό μέγεθος της χώρας, δηλαδή σε σχέση με το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) που είναι η αξία του συνόλου των προϊόντων και υπηρεσιών, που παράγει μια χώρα σε ένα χρόνο. Το ελληνικό χρέος αντιστοιχεί σε περισσότερο από 170% του ΑΕΠ και ο δείκτης αυτός είναι ο υψηλότερος στην Ευρωζώνη.
Όμως, οι δαπάνες που θα πρέπει να πληρώνει η Ελλάδα για το χρέος κάθε χρόνο είναι χαμηλές, από τις χαμηλότερες στην Ευρωζώνη, πάντα σε σχέση με το ΑΕΠ.
Στην ουσία, με τις τελευταίες αποφάσεις το πρόβλημα δεν λύνεται, απλά μετατίθεται σε βάθος χρόνου.
Με τη μετάθεση των πληρωμών, η Ελλάδα μέχρι το 2033 θα καταβάλλει ένα σχετικά χαμηλό ποσό κάθε χρόνο, το οποίο θεωρείται διαχειρίσιμο.
Πού θα κριθεί, επομένως, το ζήτημα;
Από το εάν η Ελλάδα θα καταφέρει να περάσει σε ισχυρούς ρυθμούς ανάπτυξης, έτσι ώστε η οικονομία να μεγαλώσει και το χρέος να μειωθεί σε σχετικούς όρους, δηλαδή να αντιστοιχεί σε μικρότερο ποσοστό σε σχέση με το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ).
Το ερώτημα είναι, πώς θα έρθει η ανάπτυξη, χωρίς ιδιωτικές επενδύσεις, αλλά με υψηλές, ληστρικές φορολογίες, οι οποίες επιβάλλονται στο βωμό του πλεονάσματος;
Χαρακτηριστική είναι η χθεσινή παρουσίαση της έρευνας του ΚΕΦΙΜ, σύμφωνα την οποία θα πρέπει να εργαζόμαστε 198 ημέρες τον χρόνο για να πληρώνουμε φόρους και εισφορές στο κράτος!
Οι φορολογούμενοι θα εργαστούν φέτος 12 ημέρες παραπάνω, σε σύγκριση με το 2017, για να πληρώσουν φόρους και εισφορές. Πιο αναλυτικά, η μελέτη δείχνει ότι το 2018 θα δουλέψουμε 50 ημέρες για άμεσους φόρους, 67 ημέρες για έμμεσους και 81 για κοινωνικές εισφορές.
