Το χρέος στο «μικροσκόπιο» τώρα των ΥΠΟΙΚ της G7
29/05/18, 06:51
Οι συζητήσεις για το θέμα ρύθμισης του ελληνικού χρέους μεταφέρονται τώρα στο Γουίστλερ του Καναδά, όπου θα πραγματοποιηθεί η Σύνοδος των υπουργών Οικονομικών των G7, από 31 Μαΐου έως και 2 Ιουνίου.
Μεγάλα «βήματα» δεν αναμένονται να γίνουν ούτε εκεί, ο πήχης παραμένει χαμηλά, καθώς οι Γερμανοί κάθε άλλο παρά «γενναιόδωροι» είναι.
Πλέον είναι ευκολονόητο ότι η τύχη του ζητήματος βρίσκεται στα «χέρια» του Βερολίνου, οπότε, ως λύση διαφαίνεται, να δοθεί στην Ελλάδα μια πολύ περιορισμένη και υπό όρους ελάφρυνση του χρέους.
Χαρακτηριστική είναι η σκληρή «γραμμή» ως προς το θέμα του χρέους κι η ακλόνητη στάση όσον αφορά τους όρους, που έχει θέσει το ΔΝΤ στο τραπέζι με αντάλλαγμα τη χρηματοδοτική συμμετοχή του στο πρόγραμμα, που τήρησε ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ, Όλαφ Σολτς κατά το πρόσφατο Eurogroup στις Βρυξέλλες.
Η γερμανική πλευρά αρνήθηκε να παρατείνει την περίοδο αποπληρωμής των ήδη δοθέντων δανείων στα 15 χρόνια, καθώς σύμφωνα με το Βερολίνο η τριετία θα ήταν αρκετή. Επίσης, ο Σολτς τάχθηκε κατά της απαίτησης του Ταμείου να συνδεθούν αυτομάτως οι διευκολύνσεις για το χρέος με τους μελλοντικούς δείκτες ανάπτυξης. Τη σχετική πρόταση είχε υποβάλει η Γαλλία από κοινού με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM).
Η Γερμανία από τη μία «καίγεται» για τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα, από τη άλλη όμως είναι διατεθειμένη να δεχθεί τα αιτήματα της Ουάσινγκτον.
Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι η Γερμανική Ομοσπονδιακή Βουλή είχε συναινέσει στο δανειακό πρόγραμμα μόνο υπό τον όρο ότι θα παρέμενε το ΔΝΤ στην Ελλάδα. Επιπλέον, η συμμετοχή του Ταμείου θα έστελνε ηχηρό μήνυμα στις διεθνείς αγορές, οι οποίες θα επιδοκίμαζαν το γεγονός ότι και η Ουάσινγκτον θεωρεί βιώσιμο το ελληνικό χρέος.
Η βασική διαφωνία ανάμεσα στις δύο πλευρές έγκειται στο ότι το ΔΝΤ θέλει αυτόματη και εμπροσθοβαρή εφαρμογή των μέτρων μακριά από πολιτικά κριτήρια, μια ελάφρυνση χρέους που να μπορεί άμεσα να ποσοτικοποιηθεί και να υπολογιστεί στην ανάλυση βιωσιμότητάς του. Το Βερολίνο, από την άλλη, θέλει τα μέτρα να εφαρμόζονται σταδιακά, μόνον αν τηρούνται οι δεσμεύσεις από την ελληνική πλευρά, και να εγκρίνονται κάθε φορά από τη γερμανική Βουλή.
Η άλλη διαφορά, που φαίνεται κάπως να γεφυρώνεται, αλλά ακόμα υπάρχει απόσταση, είναι αυτή που αφορά τον χρόνο επέκτασης της ωρίμανσης των δανείων, με το Ταμείο να επιμένει σε μια επέκταση τουλάχιστον 10 ετών και το Βερολίνο πλέον να έχει συμφωνήσει σε περισσότερο από 5 χρόνια που είχε αρχικά θέσει ως όριο.
Επισημαίνεται, τέλος, ότι τα όποια μέτρα συμφωνηθούν στο Eurogroup της 21ης Ιουνίου θα πρέπει να περάσουν από τα κοινοβούλια των κρατών- μελών, αλλά θα πρέπει η συμφωνία για το χρέος να είναι αξιόπιστη και στα μάτια των αγορών.
