Κυβερνητικό... φιάσκο η λύση για το χρέος!
18/05/18, 08:00
Οι υψηλές προσδοκίες που καλλιεργεί η κυβέρνηση για τη ρύθμιση του ελληνικού χρέους, όπως όλα δείχνουν, θα αποδειχθούν τελικά φιάσκο. Προφανώς και στο Μέγαρο Μαξίμου έχουν λάβει υπόψη τα μηνύματα, που εκπέμπει η «αιώνια» διαμάχη ΕΕ-ΔΝΤ, οπότε αναζητούν τώρα το νέο «αφήγημα», με το οποίο θα προετοιμάσουν την κοινή γνώμη.
Από το «κούρεμα», η απομείωση ήταν η «υπερήφανη» επιλογή της Αριστεράς, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος βρέθηκε να κάνει λόγο για αλλαγή του… προφίλ του χρέους (!) κατά την τελευταία ενημέρωση των πολιτικών συντακτών.
Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να «παγώσει» το θέμα της καταβολής των τόκων, όπως ψευδώς αφήνουν ορισμένοι να εννοηθεί, ενώ αποκλείεται να γίνει ονομαστικό haircut , όπως προεκλογικά έταζε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Μόνιμος Μηχανισμός Στήριξης εξετάζει νέα επιμήκυνση των δανείων, που έχουν χορηγηθεί στην Ελλάδα κατά 20 χρόνια. Άρα, από τα 32 χρόνια θα πάμε στα 52…
Επίσης, εξετάζει τη δημιουργία ενός μηχανισμού παρέμβασης στα επιτόκια, όταν αυτά θα φτάσουν σε δυσθεώρητα ύψη και όταν δεν θα επιτυγχάνονται μεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα. Ακόμη και αυτά τα… ολίγα θα τα πάρουμε με την υπόσχεση περί λήψης επιπρόσθετων νέων μέτρων, όπως διαμηνύει η Γερμανία.
Η κυβέρνηση, όπως τόνισε ο κ. Τζανακόπουλος αναμένει την επιμήκυνση των ωριμάνσεων των ελληνικών ομολόγων, σε πρώτο στάδιο, όπως συμφωνήθηκε μάλιστα στο Eurogroup της 15ης Ιουνίου 2017. Αυτή, όπως λέει και η σχετική απόφαση, θα κυμαίνεται μεταξύ 0 και 15 χρόνων. Απ’ όσο μπορούμε να γνωρίζουμε από τις τεχνικές διαπραγματεύσεις που διεξάγονται, η επιμήκυνση αυτή θα είναι 10 - 12 χρόνια, ίσως λίγο περισσότερο, ίσως λίγο λιγότερο, τουλάχιστον σε πρώτη φάση.
Ένα άλλο ζήτημα αφορά τη λειτουργία του γαλλικού μηχανισμού. Ο γαλλικός μηχανισμός, επί του οποίου μάλιστα υπάρχουν και οι σχετικές διαφωνίες, είναι το δεύτερο σκέλος της ρύθμισης του ελληνικού χρέους. Και τι ακριβώς αφορά; Αφορά μια τεχνολογία, που θα συμβιβάζει τις διαφωνίες, σε σχέση με τις προβλέψεις για την ανάπτυξη, μεταξύ των ευρωπαϊκών θεσμών και του ΔΝΤ.
Συγκεκριμένα, οι ευρωπαϊκοί θεσμοί προβλέπουν λίγο υψηλότερη ανάπτυξη, σε σχέση με την ανάπτυξη που προβλέπει το ΔΝΤ. Και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, το Ταμείο ζητά μεγαλύτερη επιμήκυνση από αυτήν που θα συμφωνηθεί στο πλαίσιο του πρώτου σκέλους της συμφωνίας. Ο γαλλικός μηχανισμός, λοιπόν, φιλοδοξεί να επιλύσει, να γεφυρώσει αυτό το χάσμα μεταξύ των προβλέψεων των δύο πλευρών. Αυτό το οποίο συζητείται τώρα είναι ο βαθμός αυτοματισμού της λειτουργίας αυτού του μηχανισμού. Αν, δηλαδή, ο γαλλικός μηχανισμός θα λειτουργεί απολύτως αυτόματα, με βάση απλώς και μόνο τα νούμερα της ελληνικής οικονομίας ή θα εμπεριέχει και κάποιες προϋποθέσεις πολιτικής. Αυτή είναι η συζήτηση που γίνεται αυτή τη στιγμή.
