Τράπεζες: Μονόδρομος η κεφαλαιακή ενίσχυση, προς ΑΜΚ το 2019
07/05/18, 07:00
Μπορεί οι τράπεζες να πέρασαν τα τεστ αντοχής, όμως την επόμενη ημέρα υπάρχει ο προγραμματισμός για την άντληση υβριδικών κεφαλαίων κι ενδεχόμενη, σχεδόν σίγουρη, προσφυγή σε ΑΜΚ το 2019. Για μία σημαντική μερίδα αναλυτών τα αποτελέσματα των stress tests δίνουν… χρόνο στις συστημικές, για να προετοιμαστούν καλύτερα για τη «μάχη» του επόμενου έτους.
Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον αναμένεται από την αγορά και η εκτίμηση του ΔΝΤ σχετικά με το αν χρειάζεται να διατηρηθεί ένα «μαξιλάρι» κεφαλαίων από την κυβέρνηση, προκειμένου να διασφαλιστεί η κάλυψη μελλοντικών αυξήσεων κεφαλαίου των τραπεζών.
Ερωτηθείς σχετικά στην εαρινή σύνοδο του Ταμείου, ο Πόουλ Τόμσεν απέφυγε να διευκρινίσει, αν το Ταμείο επιμένει στην παλαιά του άποψη, ότι θα χρειαστεί να μείνουν 10 δισ. ευρώ στην... άκρη από το δάνειο των 86 δισ. ευρώ, υπογραμμίζοντας ότι οι εκτιμήσεις της Ουάσινγκτον θα ανακοινωθούν μετά τη δημοσίευση των αποτελεσμάτων των τεστ αντοχής.
Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, το Ταμείο θα περιορίσει το ποσό των κεφαλαίων για το «μαξιλάρι», αλλά όχι χαμηλότερα από 5-6 δισ. ευρώ. Αξίζει να σημειωθεί ότι με βάση το δυσμενές σενάριο απαιτήθηκε μέση μείωση κεφαλαίου 9%, που αντιστοιχούν σε κεφάλαια 15,5 δισ. ευρώ.
Η συνολική κεφαλαιακή επιβάρυνση ήταν 15,5 δισ., που σημαίνει ότι θεωρητικά από 28,5 δισ. τα κεφάλαια core tier 1 των τραπεζών μειώνονται στα 13 δισ., δηλαδή ο δείκτης κεφαλαιακής επάρκειας από 16,8% υποχωρεί στο 7,3%.
Εάν λάβουμε υπόψη ότι ο αναβαλλόμενος φόρος είναι 21,2 δισε. ευρώ, είναι προφανές ότι ποιοτικά οι ελληνικές τράπεζες εμφανίζουν πολύ υποβαθμισμένα κεφάλαια.
Βεβαίως οι εκτιμήσεις κυβερνητικών παραγόντων και διαφόρων τραπεζικών κύκλων ότι μετά τα αποτελέσματα των stress tests, οι τράπεζες θα ανοίξουν τις κάνουλες στην πραγματική οικονομία αποτελούν… όνειρο θερινής νυκτός. Και ένας βασικός λόγος για αυτό είναι τα υψηλά επίπεδα των NPL’s, που τις αναγκάζουν να δεσμεύουν ρευστότητα.
Την ίδια ώρα, οι ελληνικές τράπεζες διαθέτουν διπλάσιους δείκτες μόχλευσης, που κινούνται υψηλότερα του 10%, επίπεδο που αποτελεί διπλάσιο από τον μέσο όρο της Ευρωζώνης.
Γεγονός που σημαίνει ότι έχουν πολύ υψηλό κόστος ιδίων κεφαλαίων, υψηλότερο μάλιστα από τις αποδόσεις ιδίων κεφαλαίων, με αποτέλεσμα να παράγουν κεφαλαιακές ζημιές.
Συνεπώς, αν και οι δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας διασφαλίζουν τη σταθερότητα του συστήματος, μακροπρόθεσμα η βιωσιμότητά του δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένη, αν οι τράπεζες δεν αρχίσουν να παράγουν ρευστότητα και κέρδη, που θα τις καταστήσουν ελκυστικές για επενδύσεις.
Η κεφαλαιακή ενίσχυση των τραπεζών καθίσταται μονόδρομος, καθώς η υποβάθμιση των κεφαλαίων τους, η αναβαλλόμενη φορολογία στα 21,2 δισ., τα NPEs στα 95 δισ. και η χαμηλή κερδοφορία αποτελούν αποδείξεις ότι οι τράπεζες στην Ελλάδα δεν είναι κεφαλαιακές ισχυρές.
