Το ΔΝΤ φέρνει... οικονομική και πολιτική «καταιγίδα»
Ολοένα και εντονότερη είναι η ανησυχία, που επικρατεί στους κόλπους της κυβέρνησης, ως προς το ενδεχόμενο το ΔΝΤ να απαιτήσει τη λήψη επιπλέον μέτρων.
Το Ταμείο, εξάλλου, δεν έχει πάψει να αμφισβητεί τους στόχους για το πλεόνασμα του 3,5%, που σημαίνει πως είναι πολύ πιθανό, αν όχι από το φθινόπωρο, στις αρχές του επόμενου έτους, να εγείρει «ορέξεις» για την υιοθέτηση και νέου «πακέτου» μέτρων.
Το ΔΝΤ εκτιμά πως τα «κουκιά» για το 2018 δεν βγαίνουν, υπολογίζοντας πως η δημοσιονομική «τρύπα» αγγίζει τα 2 δις. ευρώ.
Εάν πράγματι η Ουάσινγκτον θέσει θέμα νέων μέτρων, θα δυναμιτίσει την τρίτη αξιολόγηση με αρνητικές συνέπειες για την πορεία της οικονομίας και την επιστροφή της χώρας στην κανονικότητα.
Την ίδια ώρα, σε αναμμένα κάρβουνα κάθεται το Οικονομικό επιτελείο, προβλέποντας πως το Ταμείο θα ζητήσει η μείωση του αφορολόγητου να ισχύσει από το 2018.
Μάλιστα, στελέχη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής έχουν ανοίξει «παράθυρο» σε νέα μέτρα, επισημαίνοντας πως απαιτούνται ακόμη λίγα ως προς το δημοσιονομικό μέτωπο.
Άλλωστε, στην επιστολή προθέσεων που απεστάλη στην επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ, με την οποία ζητείται η συμμετοχή του Ταμείου στο τρίτο Μνημόνιο, η κυβέρνηση αναλαμβάνει τη δέσμευση να εφαρμόσει και νέα δημοσιονομικά μέτρα, αν δεν επιτευχθούν οι στόχοι.
Η αλήθεια είναι ότι με τη δημοσιοποίηση της έκθεσής του, με την οποία χαρακτηρίζεται εξαιρετικά μη βιώσιμο το ελληνικό δημόσιο χρέος, το Ταμείο ουσιαστικά έχει θέσει τις συντεταγμένες, πάνω στις οποίες θα κινηθεί στις επερχόμενες νέες διαπραγματεύσεις για την τρίτη αξιολόγηση.
Αρμόδιοι παράγοντες που έχουν λάβει γνώση των προθέσεων του Ταμείου, εκτιμούν ότι οι απεσταλμένοι του με «όπλο» τη μη βιωσιμότητα θα εξακολουθήσουν να πιέζουν τους Ευρωπαίους για την οριστικοποίηση των μέτρων ελάφρυνσης του χρέους.
Οι τελευταίοι αρνούνται την προοπτική αυτή, ενώ αναμένεται να τηρήσουν ακλόνητη στάση, αν το αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών βγάλει κεντροδεξιά κυβέρνηση, του CDU της Μέρκελ και του FDP των Φιλελευθέρων, η οποία κάθε άλλο παρά ευνοϊκή θα είναι για το ελληνικό ζήτημα. Και έτσι η «μπάλα» θα επιστρέψει στο τέρμα της Ελλάδας με τη μορφή πιέσεων από το ΔΝΤ για την εφαρμογή μέτρων και μεταρρυθμίσεων, που στο πέρασμά τους θα μπορούν να «σαρώσουν» τους επικοινωνιακούς σχεδιασμούς της Αριστεράς.
Δυστυχώς, οι εκτιμήσεις του ΔΝΤ όσο και αν χαρακτηρίζονται αυστηρές, ως συνήθως, δημιουργούν ένα αρνητικό περιβάλλον για τις προοπτικές της οικονομίας.
Τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα, σε περίπτωση που ευσταθούν οι πληροφορίες, που θέλουν τους Ευρωπαίους να έχουν συμφωνήσει με το Ταμείο παρασκηνιακά για τη συνέχεια και απλώς να αφήνουν τις εξελίξεις να επιβεβαιώσουν στην πράξη το δυσμενές σενάριο.
Πέρα από τις απαιτήσεις τους για ταχύτερη εφαρμογή της μείωσης του αφορολογήτου από το 2019 αντί το 2020 και την επιμονή τους για μέτρα στα εργασιακά, τόσο η μη επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων όσο και διατήρηση των εισπράξεων από τον ΕΝΦΙΑ στα υφιστάμενα επίπεδα, δημιουργούν τεράστιο ενδοκυβερνητικό και εσωκομματικό «πονοκέφαλο».
Στην Κουμουνδούρου τα σύννεφα έχουν αρχίσει να πυκνώνουν για τα καλά, με την επιστροφή των συντρόφων από τη θερινή ανάπαυλα, καθώς τα μέτρα που ενδεχομένως θα απαιτήσει εκ νέου η Ουάσινγκτον, θα «χτυπούν» κατευθείαν στο πολιτικό υπογάστριο του ΣΥΡΙΖΑ:
-Περιορισμό του δικαιώματος στην απεργία και στην μη επαναφορά της επεκτασιμότητας των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων
-Στην εφαρμογή των υποχρεώσεων για τους δημοσίους υπαλλήλους (αξιολόγηση, κινητικότητα) και στη μείωση των συμβασιούχων του Δημοσίου
- Στην περικοπή των προνιακών επιδομάτων κ.ά.