Πολιτικός κίνδυνος απειλεί την οικονομία
12/02/18, 06:45
Στη διαδρομή της Ελλάδας προς την… κανονικότητα, όπως διαμηνύουν στο Μέγαρο Μαξίμου, κατά την οποία θα χρειαστούν δύο ακόμη έξοδοι στις αγορές πριν τον Αύγουστο του 2018, μπαίνουν δύο ισχυρά εμπόδια.
Εκτός από το sell-off που «σαρώνει» τα διεθνή χρηματιστήρια, μηνύματα αστάθειας προς αγορές και επενδυτές εκπέμπει το αρνητικό σκηνικό, που διαμορφώνεται στην εγχώρια πολιτική σκηνή με «αιχμή» την υπόθεση Novartis, σκηνικό που ήρθε για να μείνει, ίσως και μέχρι τις επόμενες εκλογές.
Δεν θα πρέπει να αγνοούμε, εξάλλου, ότι το Δημόσιο κατά την πρόσφατη έκδοση του 7ετούς ομολόγου πέτυχε απόδοση 3,5%. Πρόκειται για το υψηλότερο επιτόκιο δανεισμού σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης, περίπου δύο εκατοστιαίες μονάδες πάνω συγκριτικά με τα επιτόκια των επταετών ομολόγων της Πορτογαλίας και της Κύπρου, 1,53% και 1,56%, αντίστοιχα.
Η άνοδος της απόδοσης του 10ετούς ομολόγου πάνω από το 4% την περασμένη Παρασκευή και πάνω από το 3,4% όσον αφορά το 5ετές στέλνει «σήμα κινδύνου», στον απόηχο των «πανηγυρισμών» της κυβέρνησης για την έξοδο της χώρας στις αγορές.
Η Ελλάδα πραγματοποίησε την έκδοση του 7ετούς, χωρίς να έχει ανάγκη τα κεφάλαια αυτά άμεσα. Στόχος είναι η δημιουργία ενός αποθέματος ασφαλείας ύψους 18 με 20 δισ. ευρώ, οπότε δεν υπήρχε άμεση ανάγκη χρηματοδότησης του προϋπολογισμού.
Τι θα συνέβαινε, εάν η Ελλάδα δεν βρισκόταν υπό την «ομπρέλα» προστασίας του μνημονίου και η δημοπρασία ήταν ζωτικής σημασίας για την οικονομία;
Αφού υπό καθεστώς προστασίας τα ελληνικά ομόλογα δέχονται τέτοιας κλίμακας πιέσεις, διερωτάται κανείς, τι θα γίνει όταν η χώρα βρεθεί εκτός προγράμματος.
Η Ελλάδα θα εξακολουθεί να πληρώνει ακριβότερα, ακόμη κι αν η κατάσταση στις διεθνείς αγορές ομαλοποιηθεί, λόγω της ακραίας πολιτικής «πόλωσης», μετά τους κυβερνητικούς χειρισμούς ως προς την υπόθεση Novartis.
To «ρήγμα» ανάμεσα σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση είναι αγεφύρωτο, την ώρα που η ελληνική οικονομία απαιτεί ένα ελάχιστο επίπεδο πολιτικής συναίνεσης.
Άλλωστε, η αγορά ομολόγων, όπως ξέρουν όλοι οι παράγοντες της οικονομίας, είναι πιο σκληρός κριτής ακόμα και από τον αυστηρό πιστωτή του επίσημου τομέα! Παρακολουθεί πολύ στενά την οικονομική πολιτική και αμέσως ανεβάζει το κόστος δανεισμού, αν θεωρήσει ότι αυξάνονται οι κίνδυνοι ή αποκλείει εντελώς μία χώρα από τον δανεισμό, όπως συνέβη στην Ελλάδα το 2010.
Στο πλαίσιο αυτό, μία χώρα που βγαίνει από το μνημόνιο με τα ομόλογά της να αξιολογούνται σαν «σκουπίδια» (“junk”), όπως θα είναι η Ελλάδα τον Αύγουστο του 2018, θα διατρέχει για αρκετό καιρό τον κίνδυνο να πάει κάτι στραβά στη σχέση της με την αγορά ομολόγων.
Εξάλλου, υπό την κατηγορία “junk”, η ΕΚΤ δεν θα μπορεί να χρηματοδοτεί τις τράπεζες με ενέχυρο ομόλογα.
Επόμενη λύση, η ακριβή χρηματοδότηση από τον μηχανισμό ELA, που θα επιβαρύνει σοβαρά τα οικονομικά αποτελέσματα των τραπεζών και θα τις εκθέσει σε σοβαρότερο κίνδυνο ανακεφαλαιοποίησης.
