Η Ιρλανδία, ο Κυριάκος, οι φόροι και η ανάπτυξη
24/06/19, 08:10
Η Ιρλανδία ήταν η πρώτη χώρα, που βγήκε από τα μνημόνια. Και εκεί υπήρξαν μέτρα λιτότητας. Όμως, η κυβέρνηση πήγε κόντρα στους δανειστές και όχι μόνο δεν αύξησε τη φορολογία, αλά τη μείωσε κιόλας σε ορισμένες περιπτώσεις. Έτσι οι ξένοι επενδυτές που υπήρχαν στη χώρα, δεν την εγκατέλειψαν, ενώ εισήλθαν και νέα κεφάλαια, εν μέσω της κρίσης!
Προκλήθηκαν, λοιπόν, υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης που έφθασαν έως και 7%(!), χωρίς να δημιουργηθεί κανένα πρόβλημα στα δημοσιονομικά.
Στην Ελλάδα - με μεγάλη ευθύνη και των δανειστών - υπήρξε υπερφολογόγηση, η οποία «απογειώθηκε» επί των ημερών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ (ανακάλυψε και αύξηση 29 φόρους σε 4 χρόνια!) . Αποτέλεσμα η δραματική μείωση των επενδύσεων και οι ισχνοί ρυθμοί ανάπτυξης.
Ενόψει των εκλογών της 7ης Ιουλίου, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεσμεύεται για μείωση της φορολογίας, ως βασική λύση για την αντιμετώπιση του προβλήματος των περιορισμένων επενδύσεων και της χαμηλής ανάπτυξης.
Μπορεί να δεχθεί τις αντιδράσεις των δανειστών, οι οποίοι φοβούνται ότι η μείωση των φόρων θα δημιουργήσει «τρύπα» στα δημοσιονομικά, ωστόσο έχει ένα ισχυρό επιχείρημα.
Όταν επί της κυβέρνησης Σαμαρά υπήρξε σημαντική μείωση σε ορισμένες φόρους, τα έσοδα όχι μόνο δεν μειώθηκαν, αλλά αυξήθηκαν.
Τα τελευταία οικονομικά στοιχεία δείχνουν ευημερία και η ανάπτυξη στις ΗΠΑ. Η κυβέρνηση Τραμπ μπορεί να προκαλεί, όμως έχει συμβάλλει θετικά στην οικονομική ανάπτυξη μέσω της σημαντικότατης μείωσης της φορολογίας και την κατάργηση πολλών περιττών κρατικών ρυθμίσεων που κρατούσαν αιχμάλωτες τις παραγωγικές δυνάμεις των Αμερικανών.
Κόντρα στην πολιτική μείωσης της φορολογίας που ευαγγελίζεται ο κ. Μητσοτάκης για την επομένη ημέρα, είναι η πολιτική που προκρίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δυστυχώς και κάποιοι στο ΚΙΝΑΛ (όπως ο πρώην υπουργός Οικονομικών Ν. Χριστοδουλάκης!) και η οποία δεν αυξάνει την πίτα, αλλά μοιράζει επιδόματα μέσω της υπερφορολόγησης.
Η θεωρία της εκτίναξης της οικονομίας ως «ελατηρίου» ούτε καν επιβεβαιώθηκε, παρά τις συνεχείς εκτιμήσεις ακόμη και του ίδιου του πρωθυπουργού. Η αναμενόμενη ανάπτυξη της τάξεως του 1,5-2% δεν μπορεί να λύσει τη δύσκολη εξίσωση: 345 δισ. ευρώ εξωτερικό χρέος, 227 δισ. ευρώ ιδιωτικό χρέος (οφειλές σε εφορία και ταμεία, «κόκκινα» δάνεια) και 183 δισ. ευρώ Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν.
Το ιδιωτικό χρέος λαμβάνει εκρηκτικές διαστάσεις, την ώρα που η δημόσια συζήτηση επικεντρώνεται στη βιωσιμότητα του δημόσιου, το οποίο ξεπερνά τα 340 δισ. ευρώ.
Οφειλές προς την εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία, «κόκκινα» δάνεια, απλήρωτοι μισθοί, ενοίκια που δεν έχουν καταβληθεί και ανεξόφλητα τιμολόγια, συνθέτουν ένα «πακέτο», που προσεγγίζει τα 250 δισ. ευρώ. Και σε αυτά εάν προστεθούν και τα περίπου 330 δισ. δημοσίου χρέους, δημιουργείται μία… βόμβα ύψους 600 δισ. ευρώ στην ελληνική οικονομία.
Χωρίς ανάπτυξη, εκτός των άλλων δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί και το πρόβλημα του δημοσίου και του ιδιωτικού χρέους της ώρας.
Άρα το ζητούμενο είναι η υψηλή ανάπτυξη, μέσω της αύξηση των επενδύσεων και της μείωσης της φορολογίας.
