Γιατί... χρειαζόμαστε την Cosco
10/04/19, 09:10
Το Πεκίνο σχεδίασε τα πιθανά σενάρια και τοποθέτησε τα πιόνια σε στρατηγικές θέσεις. Το μπλόκο ΚΑΣ έθεσε σε κίνηση το σχέδιο Β κι έκτοτε οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές. Η Ελλάδα δεν κινδυνεύει μόνο να χάσει μια αναγκαία «ένεση» στη μαραμένη οικονομία της. Αυτό που διακυβεύεται πλέον, είναι η αξία των υφιστάμενων κινεζικών επενδύσεων.
Γεγονός πρώτο: Η Ελλάδα δεν θα επιβιώσει χωρίς επενδύσεις
Οι επενδύσεις, φυσικά, δεν είναι πανάκεια για όλες τις παθογένειες της χώρας. Όλοι αναγνωρίζουν, ωστόσο, την αναπτυξιακή ώθηση που δίνουν και δη σε μια χώρα, που αγωνίζεται να ξανασταθεί μέσα στο βάλτο της κρίσης.
Τα νούμερα, άλλωστε, «φωνάζουν», όσων αφορά την επένδυση στον Πειραιά. Ενδεικτικά, τα κέρδη του ΟΛΠ εκτινάχθηκαν το 2018, σημειώνοντας αύξηση 147% σε σχέση με το προηγούμενο έτος. Αυτό μεταφράζεται και σε «φουσκωμένα» έσοδα για το ελληνικό Δημόσιο, ήτοι 4,7 εκ. ευρώ. Ένα ακόμα νούμερο που παρουσιάζει ενδιαφέρον είναι ο αρχικός μισθός στους εργαζόμενους του ομίλου, που ανέρχεται στα 1.100 ευρώ.
Γεγονός δεύτερο: Το ΚΑΣ καθυστερεί επενδύσεις για χρόνια
Το «φρένο» ΚΑΣ σε επενδύσεις, όπως του ΟΛΠ και του Ελληνικού, πλέον κινδυνεύει να γίνει σύστημα. Όσο κι αν η κυβέρνηση «λουφάζει» στις αντιδράσεις και προβαίνει σε καθησυχαστικές δηλώσεις, εντούτοις δεν μπορεί να αρνηθεί ότι ο χρόνος των επιχειρηματικών πρότζεκτ «τρέχει» σε ταχύτητα φωτός σε σχέση με το χρόνο, που απαιτείται για να βγει κάποιος από το λαβύρινθο της ελληνικής γραφειοκρατίας- εφόσον καταφέρει να βγει, επειδή «έπεσε» σε συγκυρία εκταμίευσης κάποιας δόσης ή προεκλογικής περιόδου.
Και αυτό ακριβώς είναι που ανησυχεί τους επενδυτές, περισσότερο από τα δομικά εμπόδια. «Διαβάζουν» την απροθυμία της κυβέρνησης να άρει τα εμπόδια.
Γεγονός τρίτο: Οι επενδυτές δεν θα περιμένουν πότε θα μας είναι βολικό να ξεκλειδώσουμε τις επενδύσεις
Η είδηση κάνει το γύρο του Τύπου σε Ελλάδα και Ιταλία: Πεκίνο και Ρώμη συμφώνησαν την παραχώρηση τεσσάρων κόμβων, με το λιμάνι της Τεργέστης και εκείνο της Γένοβας να εμφανίζονται ήδη ως βασικοί πρωταγωνιστές. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο κινεζικός κατασκευαστικός όμιλος China Communications Construction Company θα αναλάβει την διαχείρισή τους, προχωρώντας και στα απαιτούμενα έργα υποδομής για την αναβάθμιση των λιμανιών.
Είχε προηγηθεί η επίσκεψη του Κινέζου προέδρου Σι Τζινπινγκ στη Ρώμη, τον περασμένο μήνα, όταν διπλωματικές πηγές της ΕΕ διέρρεαν πως στην ατζέντα των συνομιλιών με τον Ιταλό πρωθυπουργό, Τζουζέπε Κόντε, ήταν και η συμφωνία διμερούς συνεργασίας σε τέσσερα κομβικά λιμάνια της γείτονας, με όρους αντίστοιχους της επένδυσης στον ΟΛΠ. Ο Τζινπίνγκ επισκέφθηκε μάλιστα ένα από τα εν λόγω λιμάνια, και συγκεκριμένα το Παλέρμο, κατά την ολιγοήμερη παραμονή του στη χώρα.
Επίσης, εξετάζοντας το επενδυτικό πλάνο από γεωστρατηγική σκοπιά, διαπιστώνουμε ότι συμφέρει το Πεκίνο, καθώς η σιδηροδρομική σύνδεση της Ιταλίας με τις χώρες της κεντρικής Ευρώπης υπερτερεί σημαντικά της ελληνικής επιλογής, καθιστώντας τελικά το Plan B πιο ελκυστικό υποψήφιο, ως κύρια πύλη εισόδου των κινεζικών προϊόντων στην ενιαία αγορά.
Υπενθυμίζεται, τέλος, πως η γειτονική Ιταλία αποτελεί την μοναδική ευρωπαϊκή χώρα που φαίνεται να υπογράφει με το Πεκίνο την πρωτοβουλία «Μία ζώνη. Ένας δρόμος», η οποία είναι παγκόσμιας κλίμακας και συνοδεύεται, φυσικά, από επενδύσεις.
Ο κίνδυνος για την Ελλάδα
Η αναβάθμιση του ρόλου των ιταλικών λιμανιών, που θα αποτελούν ανταγωνιστική εναλλακτική, είναι πολύ πιθανόν να επιφέρει σταδιακή υποβάθμιση της επένδυσης στον Πειραιά, που ξεκινά με το διαμοιρασμό της κίνησης και μπορεί να «φτάσει» την επιχειρησιακή τακτική απόφαση του Πεκίνου για ανακατεύθυνση του μεγαλύτερου μέρους της κίνησης και των εργασιών στα ιταλικά λιμάνια.
Καμπανάκι!
Οι κινήσεις του Πεκίνου προς την αγορά της Ιταλίας πρέπει να λειτουργήσουν, ως καμπανάκι στην κυβέρνηση.
Η κυβέρνηση πρέπει να συνειδητοποιήσει πως δεν μας χρειάζεται η Cosco, εμείς την χρειαζόμαστε.
Πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι οι μεσογειακοί ανταγωνιστές μας παραμονεύουν στη γωνία, ειδικά όταν πρόκειται για επενδύσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων που συνοδεύονται, μάλιστα, από πολυπεπίπεδες αναπτυξιακές προοπτικές. Σημειωτέον ότι «τρέχουν» ήδη οι διμερείς συνεργασίες της Κίνας με Τουρκία και Ισπανία, και μάλιστα στον τομέα της ναυτιλίας, με επενδύσεις στις τουρκικό λιμάνι Kumport, όπως και στα λιμάνια της Βαλένθια και του Μπιλμπάο.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, λοιπόν, αν η κυβέρνηση λέει αλήθεια ότι θέλει να φέρει επενδύσεις στη χώρα, ας μην το «παίζει» και πολύ δύσκολη, κι ας προσπαθήσει να διασώσει, έστω και τώρα, ό,τι σώζεται.
