Ο δεκάλογος Στουρνάρα για βιώσιμη ανάπτυξη
Την περαιτέρω ευελιξία στην αγορά εργασίας ζήτησε -μεταξύ άλλων- από την κυβέρνηση ο Γιάννης Στουρνάρας, κατά την ομιλία του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος σε εκδήλωση του Atlantic Economic Conference στην Αθήνα.
Ο κ. Στουρνάρας ανέφερε πως είναι πολλοί οι λόγοι που εξηγούν το βάθος και τη διάρκεια της ελληνικής κρίσης:
Πρώτον, το μέγεθος και η ταχύτητα της δημοσιονομικής προσαρμογής ήταν άνευ προηγουμένου.
Δεύτερον, οι δημοσιονομικοί πολλαπλασιαστές αποδείχτηκαν υψηλότεροι από ότι είχε αρχικά προβλεφθεί.
Τρίτον, υπήρξαν διάφορα σφάλματα στον σχεδιασμό των προγραμμάτων οικονομικής προσαρμογής.
Τέταρτον, o ιδιόρρυθμος προγραμματισμός και σχεδιασμός των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων οδήγησε σε μεγαλύτερη πτώση των πραγματικών μισθών από ότι είχε προγραμματιστεί, βαθαίνοντας την ύφεση. Η μεταρρυθμιστική προσπάθεια επικεντρώθηκε περισσότερα στην αγορά εργασίας παρά στις αγορές αγαθών και υπηρεσιών.
Πέμπτον, το πρόβλημα των μη εξυπηρετούμενων δανείων (NPLs) αποδείχτηκε πιο δύσκολο να αντιμετωπιστεί από ότι είχε αρχικά προβλεφθεί.
Έκτον, διάφορες μεταρρυθμίσεις καθυστέρησαν περισσότερο από ότι αναμενόταν.
Έβδομον, ευθύνες για την καθυστερημένη ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίες έχουν και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί. Η απόφαση του Eurogroup του 2012 να δοθεί περαιτέρω ελάφρυνση χρέους εφαρμόστηκε τελικά το 2018, ενώ όταν ξέσπασε η ελληνική κρίση η ευρωζώνη δεν είχε τα κατάλληλα εργαλεία για να αποτρέψει και να περιορίσει την κρίση.
Για να ξεπεραστούν οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει η ελληνική οικονομία, να επιταχυνθεί η ανάκαμψη και να ενισχυθεί η εμπιστοσύνη των επενδυτών στις μακροπρόθεσμες οικονομικές προοπτικές της Ελλάδας, ο κ. Στουρνάρας προτείνει τις 10 ακόλουθες πολιτικές.
Πρώτον, μείωση του μεγάλου όγκου των NPL με την έγκαιρη εφαρμογή των δύο συστημικών λύσεων που έχει προτείνει η Τράπεζα της Ελλάδας και το υπουργείο Οικονομικών.
Δεύτερον, μείωση του στόχου για το πρωτογενές πλεόνασμα για την περίοδο ως το 2022 στο 2% του ΑΕΠ έναντι του τρέχοντος στόχου του 3,5%.
Τρίτον, αλλαγή του μείγματος δημοσιονομικής πολιτικής, με έμφαση σε χαμηλότερους φορολογικού συντελεστές και υψηλότερες δημόσιες δαπάνες, ώστε να αυξηθεί ο αντίκτυπος της δημοσιονομικής πολιτικής στην ανάπτυξη.
Τέταρτον, εφαρμογή περισσότερων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.
Πέμπτον, διεύρυνση των δυνατοτήτων συνεργασίας ανάμεσα στον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα, με βάση τις διεθνείς βέλτιστες πρακτικές.
Έκτον, βελτίωση της ποιότητας και διασφάλιση της ανεξαρτησίας των δημόσιων θεσμών.
Έβδομον, εφαρμογή μιας πιο εστιασμένης πολιτικής για την προσέλκυση άμεσων ξένων επενδύσεων.
Όγδοον, διατήρηση της ευελιξίας των αγορών εργασίας και στήριξη των μακροχρόνια ανέργων.
Ένατον, ενίσχυση του λεγόμενου «τριγώνου της γνώσης», δηλαδή, της εκπαίδευσης, της έρευνας και της καινοτομίας.
Δέκατον, παροχή κινήτρων για ανάπτυξη δικτύων ομοειδών επιχειρήσεων, ώστε να μπορέσουν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις να υπερβούν το μικρό τους μέγεθος και να εκμεταλλευτούν οικονομίες κλίμακας.