Το ρίσκο της.... απομάκρυνσης του ΔΝΤ
Η κυβέρνηση θέλει να αποφύγει τον εφιάλτη νέων δημοσιονομικών μέτρων που αργά η γρήγορα θα ζητήσει το ταμείο αφού δεν θα επιτευχθούν τα πολύ υψηλά πλεονάσματα.
Η Τράπεζα της Ελλάδος θέλει να αποφύγει μία νέα ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, ενώ οι Ευρωπαίοι θέλουν να αποφύγουν τις πιέσεις που ασκεί το ταμείο για ουσιαστική ελάφρυνση του ελληνικού χρέους
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο φέρνει και πάλι δυσάρεστες παραμέτρους στις συζητήσεις για την Τρίτη αξιολόγηση, που η κυβέρνηση επιδιώκει να ολοκληρωθεί πολύ γρήγορα, πριν το τέλος του έτους.
Ζητεί να ελεγχθούν τα στοιχεία ενεργητικού ων τραπεζών και να προσδιοριστούν οι κεφαλαιακές τους ανάγκες, ενώ φέρεται να θέτει ζήτημα πρόωρης εφαρμογής (το 2018) των μέτρων για το
φορολογικό.
Και επιμένει, όπως πάντα, στην ανάγκη να ορισθούν από τους Ευρωπαίους πρόσθετα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους.
Όμως μήπως η κυβέρνηση «βλέπει το δέντρο και χάνει το δάσος»;
Αν το Ταμείο δεν ικανοποιηθεί, για να αρχίσει να εκταμιεύει δόσεις από το συμβολικό του δάνειο των 1,6 δισ. ευρώ, η αξιοπιστία του ελληνικού προ γράμματος θα είναι χαμηλή στους εξωτερικούς παρατηρητές και στους ξένους επενδυτές οι οποίοι θα είναι πολύ δύσκολο, χωρίς το ΔΝΤ στο παιχνίδι, να υποστηρίξουν την έξοδο της Ελλάδας στις αγορές το καλοκαίρι του 2018 και να αγοράσουν ελληνικά ομόλογα.
Και κανείς δεν εγγυάται ότι τον επόμενο Αύγουστο, δεν θα βρεθούμε μπροστά στην ανάγκη να συνομολογήσουμε ένα νέο μνημόνιο, 12μηνης διάρκειας, για να πάρει την ενισχυμένη προληπτική πιστωτική γραμμή χρηματοδότησης από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας.
Την ίδια ώρα σε τροχιά υλοποίησης μπαίνει η ιδέα Σόιμπλε για «Ευρωπαϊκό ΔΝΤ», καθώς για πρώτη φορά την υιοθέτησε δημόσια η Άνγκελα Μέρκελ.
Αν επικρατήσει η γερμανική πρόταση ο ESM θα μετατραπεί σε Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο και τα κράτη-μέλη θα αποφασίζουν τα πάντα με δικαίωμα βέτο ή βάσει του ΑΕΠ τους (σ.σ.: ο ESM έχει μορφή εταιρείας με μετόχους τα κράτη-μέλη της ευρωζώνης, ανάλογα με το μέγεθος της κάθε οικονομίας). Αυτό θα δώσει στη Γερμανία μεγαλύτερη εξουσία, καθώς η γερμανική ψήφος μετρά περισσότερο. Και σε αυτή την περίπτωση θα έχουμε ουσιαστικά ένα "γερμανικό ΔΝΤ".