Αθάνατος! Η «δακρυσμένη γενιά» αποχαιρέτισε τον Νίκο Ξανθόπουλο
24/01/23, 14:26
Το «τελευταίο» αντίο είπαν στον Α' Νεκροταφείο Αθηνών συγγενείς, φίλοι, καλλιτέχνες και πλήθος κόσμου στον Νίκο Ξανθόπουλο, ο οποίος πέθανε την Κυριακή 22 Ιανουαρίου, σε ηλικία 89 χρονών.
Στο Α' Νεκροταφείο πραγματοποιήθηκε στη μία το μεσημέρι το τρισάγιο στη μνήμη του αγαπημένου ηθοποιού ενώ η σορός του θα αποτεφρωθεί.
Τραγική φιγούρα στην πολιτική κηδεία του Νίκου Ξανθόπουλου, ήταν η σύζυγός του Εριφύλη.
Το κλίμα μάλιστα φορτίστηκε ιδιαίτερα όταν πολλοί από τους παριστάμενους φώναξαν «αθάνατος».
Η οικογένεια του Νίκου Ξανθόπουλου επιθυμούσε αντί για στέφανα να κατατεθούν χρήματα στο ίδρυμα «Το Σπίτι του Ηθοποιού» (Alpha Bank GR 45 0140 2280 2280 0200 2002 719 – Εις μνήμην Νίκου Ξανθόπουλου).
Θλίψη για το «παιδί του λαού»
Ο Νίκος Ξανθόπουλος, το τελευταίο διάστημα βρισκόταν σε κέντρο αποκατάστασης με καρδιολογικά προβλήματα.
Έγινε αγαπητός ερμηνεύοντας κυρίως το ρόλο του φτωχού και κατατρεγμένου λαϊκού παιδιού που ζει μέσα στη δυστυχία αλλά τελικά λυτρώνεται, στις δραματικές ταινίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου.
Ο Νίκος Ξανθόπουλος αγαπήθηκε τόσο ως ηθοποιός όσο και ως τραγουδιστής. Έγινε ιδιαίτερα γνωστός, δημοφιλής και αγαπητός τη δεκαετία του '60, ερμηνεύοντας κυρίως το ρόλο του φτωχού και κατατρεγμένου λαϊκού παιδιού που ζει μέσα στη δυστυχία αλλά τελικά λυτρώνεται, στις δραματικές ταινίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου.
Ο Νίκος Ξανθόπουλος γεννήθηκε στη Νέα Ιωνία της Αθήνας στις 14 Μαρτίου του 1934. Παιδί Ποντίων προσφύγων μεγάλωσε φτωχικά μαζί με τη μητέρα του. Ο πατέρας του ήταν τσαγκάρης, ψαράς και αντιστασιακός, ανάμεσα σε όλα τα άλλα. Η μητέρα του τον μεγάλωσε μόνη της καθώς ο πατέρας του απουσίαζε για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
Κατά τα εφηβικά του χρόνια υπήρξε αθλητής της ΑΕΚ. Πέραν του αθλητισμού, λάτρευε το διάβασμα. Μεγαλώνοντας αποφάσισε να ασχοληθεί με το θέατρο παρότι αρχικά τον γοήτευε η ιδέα να γίνει φιλόλογος. Ίνδαλμά του τότε υπήρξε ο Μάνος Κατράκης.
Σπούδασε στη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Αν και ηθοποιός της θεατρικής σκηνής από το 1957 έως το 1963, αφοσιώθηκε τελικά στον κινηματογράφο.
Το 1970 ίδρυσε δικό του θίασο και περιόδευσε στην Ελλάδα.
Η τελευταία του παρουσία στον κινηματογράφο, μετά από απουσία 24 ετών, ήταν το 1995 στην ταινία του Γιώργου Ζερβουλάκου Με τον Ορφέα τον Αύγουστο.
Στα τέλη του 2005 κυκλοφόρησε την αυτοβιογραφία του με τίτλο «Όσα θυμάμαι και όσα αγάπησα» περιοδεύοντας μάλιστα ανά την Ελλάδα για την προώθηση του βιβλίου του. Η ιδέα για την έκδοση προέκυψε μετά από συνέντευξή του στο περιοδικό «Εικόνες».
