Το ιταλικό PD είναι ένα ακόμα θύμα της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας;
06/03/18, 06:50
Η απάντηση στο ερώτημα «το Δημοκρατικό Κόμμα της Ιταλίας έπαθε pasokification;» είναι μάλλον νωρίς για να δοθεί. Αλλά το ότι ένα από τα δύο μεγαλύτερα κεντροαριστερά κόμμα της Ευρώπης οδηγείται στο πολιτικό περιθώριο, μόνο ως ευοίωνο σημάδι δεν μπορεί να διαβαστεί για το PD.
Το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών της Ιταλίας και η σημαντικότατη μείωση των ποσοστών του Δημοκρατικού Κόμματος (PD) έρχεται να προστεθεί ως μια ακόμα απόδειξη της κρίσης που διέρχονται τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης τα τελευταία χρόνια και η οποία, όπως έχει ξαναγράψει το xrimaonline.gr, είναι ευρέως διαδεδομένη ως pasokification.
Κορωνίδα των εξελίξεων αποτέλεσε η παραίτηση του προέδρου του κόμματος και πρώην πρωθυπουργού της χώρας, Ματέο Ρέντσι από την ηγεσία του PD. Ειδικότερα, οκ. Ρέντσι ξεκαθάρισε ότι το Δημοκρατικό Κόμμα επιθυμεί να περάσει στην αντιπολίτευση, όπως ζήτησαν με την ψήφο τους οι ψηφοφόροι, ενώ είπε ότι το PD δεν πρόκειται να στηρίξει κυβέρνηση του Κινήματος Πέντε Αστέρων.
Για το προσωπικό του μέλλον, ο Ματέο Ρέντσι περιορίστηκε να πει στους εκπροσώπους του Τύπου: «Θα κάνετε αρκετό καιρό να με δείτε».
Παρά την παραίτηση, η δυσαρέσκεια που επικρατεί στο εσωτερικό του κόμματος για τον τρόπο με τον οποίο επέλεξε ο Ρέντσι να κινηθεί στην προεκλογική καμπάνια είναι δεδομένες και όπως όλα δείχνουν δεν πρόκειται μόνο για το θέμα του προσώπου αλλά για τη συνολική στρατηγική του PD.
Αυτές οι διαφωνίες δε φαίνεται πως θα μπορέσουν να λυθούν με κάποιο άμεσο πρόσωπο.
Η ιταλική διαφορά για το pasokicifation συνίσταται στο ότι στη γειτονική μας χώρας δεν υπάρχει ένα διαφορετικό κόμμα που θα μπορούσε να λάβει το ρόλο του PD προσεγγίζοντας τον πολιτικό χώρο του κέντρου, όπως έκανε ο Εμανουέλ Μακρόν και το LREM στη Γαλλία ή όπως το κόμμα των Πράσινων σε συνδυασμό με το Linke στη Γερμανία.
Επομένως, το ενδεχόμενο διάσπασης του PD και η πιθανή συμπόρευση του με κάποιο άλλο κόμμα δύσκολα θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί, τουλάχιστον για το επόμενο χρονικό διάστημα. Καταλυτικό ρόλο σε αυτή την παραδοχή παίζει και το γεγονός πως το Κίνημα Πέντε Αστέρων, όπου «διέρρευσε» ένα ποσοστό ψηφοφόρων του PD άνω του 16% στις εκλογές της Κυριακής, κινείται σε ένα χώρο που καλύτερα περιγράφεται ως κεντροδεξιός παρά προς την κεντροριστερά.
Και εν μέσω των παρασκηνιακών διαβουλεύσεων για την ηγεσία του κόμματος και το πως το PD θα συνέλθει από τη «σφαλιάρα» που προέκυψε στις εκλογές, από τη Δευτέρα έχει ξεκινήσει η συζήτηση στην Ιταλία για το κατά πόσο η αποχή από την επόμενη κυβέρνηση θα μπορούσε να λειτουργήσει «θεραπευτικά» στην εσωτερική ανασυγκρότηση. Το εν λόγω σενάριο έχει πολλά «αγκάθια», με το βασικότερο από αυτά να είναι η επιθυμία της Ευρωπαϊκής Ένωσης να μετάσχει το PD στη διακυβέρνηση, λειτουργώντας ως φιλοΕΕ αντίσταση σε ένα πολιτικό σκηνικό που βρίθει ευρωσκεπτικισμού (βλ Κίνημα Πέντε Αστέρων και Λέγκα του Βορρά, οι δύο μεγάλοι νικητές των εκλογών).
Τέλος, αξίζει να σημειωθεί πως αυτή η κατακόρυφη αύξηση των ευρωσκεπτικισμού έρχεται λίγους μήνες πριν ξεκινήσουν και επίσημα οι συζητήσεις για τις αλλαγές στη δομή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης, για τις οποίες η Ιταλία θα ήθελε να έχει τον τρίτο λόγο, πίσω από τη Γερμανία και τη Γαλλία. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πως και κατά πόσο θα μπορέσει η Ρώμη να επιβάλλει όρους και μέτρα, εν μέσω αναζωπύρωσης φωνών που κάνουν λόγο για αμφισβήτηση ακόμα και του κοινού νομίσματος, στο εσωτερικό της χώρας.
