Groko, Σολτς και το Pasokification του SPD που ξεκίνησε στη Γερμανία
ΔΙΕΘΝΗ
08/02/18, 06:50
08/02/18, 06:50
Το ζήτημα δεν είναι το εάν αλλά το πότε η επερχόμενη επικεφαλής των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών Αντρέα Νάλες θα μπορέσει να περιορίσει το μέγεθος του πλήγματος εντός του SPD.
Ημέρα του... ομιλείτε γερμανικά ήταν η χθεσινή για το σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μετά από την επίτευξη συμφωνίας για την ανανέωση του μεγάλου κυβερνητικού συνασπισμού (Große Koalition, GroKo) στο Βερολίνο μεταξύ των Χριστιανοδημοκρατών (CDU), των Βαυαρών Χριστιανοκοινωνιστών (CSU) και των Σοσιαλδημοκρατών (SPD).
Αξίζει να σημειωθεί πως το SPD κατάφερε να βάλει και... ρήτρα αποχώρησης στη συμφωνία, καθώς προβλέπεται πως θα μπορεί να αποχωρήσει από την κυβέρνηση σε δύο χρόνια εάν δεν είναι ικανοποιημένο από τη συνεργασία με τη Χριστιανική Ένωση.
Παρά τις επιφυλάξεις και το προβληματισμό, η συμφωνία για το σχηματισμό κυβέρνησης ανοίγει το δρόμο προκειμένου η μεγαλύτερη δύναμη της Ευρωζώνης να εμπλακεί για τα καλά στην κουβέντα για τις αλλαγές στο σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Υπό αυτό το πρίσμα, στο κείμενο συμφωνίας μεταξύ των τριών κομμάτων που δόθηκε στη δημοσιότητα γίνεται σαφής αναφορά στη μετατροπή του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) σε ένα ολοκληρωμένο Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο. Στο κείμενο σημειώνεται ότι η γερμανική κυβέρνηση στηρίζει τα δημοσιονομικά μέσα που θα προστατεύουν την Ευρωζώνη από οικονομικές κρίσεις και τάσσονται υπέρ των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που προτείνει ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν.
«Θέλουμε έναν προϋπολογισμό (της ΕΕ) για τις μελλοντικές δαπάνες που θα στοχεύει στο να προσφέρει μεγαλύτερα οφέλη για την Ευρώπη», επισημαίνουν CDU - SPO στο προσχέδιο της συμφωνίας που εκτείνεται σε 177 σελίδες.
«Η μεταρρύθμιση της ΕΕ μπορεί να λειτουργήσει μόνο αν η Γερμανία και η Γαλλία εργαστούν από κοινού με όλες τους τις δυνάμεις», τονίζουν.
Σημαντικό ρόλο στις προτάσεις που θα επιδιώξει το Βερολίνο να περάσει για τη νέα δομή της ΕΕ θα παίξει ο προαλειφομένος για υπουργός Οικονομικών. Ο Όλαφ Σολτς, αντιπρόεδρος του SPD και τωρινός δήμαρχος Αμβούργου τοποθετείται πολιτικά στη δεξιά πτέρυγα των Σοσιαλδημοκρατών και έχει ξεκάθαρα φιλοεπιχειρηματικές τάσεις. Η σχέση του με την Άγκελα Μέρκελ θεωρείται καλή, όπως και αυτή που είχε και ένας άλλος υπουργός Οικονομικών του SPD, Πέερ Στάινμπρουκ, στην κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού κατά την πρώτη θητεία της Μέρκελ στην καγκελαρία.
Ο Σολτς αναμένεται να απομακρυνθεί από τις προτάσεις του Σουλτς για την οικονομία, προσπαθώντας να κινηθεί περισσότερο σε κεντρώες θέσεις. Ακόμα, είναι περισσότερο πιθανό να πλησιάζει τις πολιτικές του CDU στο θέμα με τις μεταρρυθμίσεις στην Ευρωζώνη παρά να οδεύσει προς διαφορετική κατεύθυνση, κάτι που σημαίνει πως θα συμβιβαστεί με τις θέσεις της Γαλλίας με το τελικό αποτέλεσμα να είναι μικρές αλλαγές χωρίς κάποια ιδιαίτερη και απότομη μεταβολή στη ζώνη του ευρώ.
Η επόμενη μέρα για το SPD
Από σήμερα μέχρι και τη στιγμή που ο Σολτς, όπως και τα υπόλοιπα ονόματα που ακούγονται για τις υπουργικές θέσεις υπάρχει ακόμα δρόμος. Η συμφωνία θα πρέπει να εγκριθεί από δημοψήφισμα των περίπου 460.000 μελών του SPD, με τη διαδικασία να αναμένεται να ολοκληρωθεί προς τις αρχές Μαρτίου. Οι φωνές από τη βάση του κόμματος για μη είσοδο στην κυβέρνηση είναι δεδομένες και το «όχι» αναμένεται να καταγράψει σημαντικό ποσοστό, με κανένα να μην μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο καταψήφισης της συνεργασίας με την καγκελάριο Μέρκελ.
Υπενθυμίζεται πως στο έκτακτο συνέδριο του κόμματος που έλαβε απόφαση για συνέχιση των διερευνητικών επαφών στις 21 Ιανουαρίου, μόλις το 56,5% τάχθηκε υπέρ ενώ το 43,5% καταψήφισε τη συνεργασία με τη Χριστιανική Ένωση (362 υπέρ και 279 κατά). Εν όψει του δημοψηφίσματος, οι συσχετισμοί ενδέχεται να διαφοροποιηθούν.
Στα παραπάνω, πρέπει οποσδήποτε να συνυπολογιστεί και η αλλαγή στην προεδρία του κόμματος, καθώς σε περίπτωση που το SPD ψηφίσει υπέρ ο Μάρτιν Σουλτς θα αποχωρήσει από την ηγεσία και θα τον αντικαταστήσει η Αντρέα Νάλες, σημερινή κοινοβουλευτική εκπρόσωπος του SPD στην Μπούντεσταγκ.
Και παρά αυτές τις κινήσεις, θεωρείται δύσκολο να μην υπάρξει μια εσωκομματική κόντρα που ενδεχομένως θα οδηγούσε σε μια διάσπαση του SPD, ακολουθώντας το Pasokification που έχουμε δει σε μια σειρά ευρωπαϊκών χωρών.
