Politico: Είναι νωρίς για να «ξεγράψουμε» τον Σεμπάστιαν Κουρτς
11/10/21, 15:19
Στην απόηχο της αιφνίδιας παραίτησής του βράδυ του Σαββάτου, εν μέσω κατηγοριών για διαφθορά, σύντομα έγινε ξεκάθαρο πως ο Σεμπάστιαν Κουρτς δεν προτίθεται να αποχωρήσει από το προσκήνιο, εν πολλοίς γιατί δεν είναι ακόμη σαφές αν αυτό αποτελεί επιθυμία των Αυστριακών ψηφοφόρων, αναφέρει σε σχόλιό του το Politico, σημειώνοντας ότι είναι πολύ νωρίς για να ξεγράψει κανείς τον νεότερο Καγκελάριο στην ιστορία της χώρας.
«Μονόδρομος» η παραίτηση
Παρότι η απόφαση του Κουρτς αποτέλεσε έκπληξη, δεδομένου ότι επέμενε για μέρες ότι δεν προτίθεται να παραιτηθεί, τακτικά ήταν μια λογική κίνηση, αναφέρει το Politico, συνεχίζοντας: Η άλλη επιλογή του ήταν να αντιμετωπίσει μια διαδικασία πρότασης δυσπιστίας στη Βουλή την Τρίτη, την οποία ήταν δεδομένο ότι θα έχανε, πυροδοτώντας μια αλυσιδωτή αντίδραση που θα έστελνε την παράταξή του στην αντιπολίτευση.
Πέρα από το προφανές υπόβαθρο αυτό του σεναρίου, συνεχίζει το δημοσίευμα, ακόμη μια παράμετρος θα πρέπει να τεθεί υπόψη: Ένας πιθανός κυβερνητικός συνασπισμός από τους ορκισμένους εχθρούς του Κουρτς θα οδηγούσε σε εξονυχιστικό έλεγχο των πολιτικών μηχανισμών που ο ίδιος είχε κατασκευάσει όλα αυτά τα χρόνια.
Επιπλέον, μια νέα κυβέρνηση δεν θα καθυστερούσε καθόλου να «κατεδαφίσει» τον συγκεκριμένο μηχανισμό. Από όταν βρέθηκε στην εξουσία, το 2017, ο Κουρτς έχει τοποθετήσει συμμάχους του σε κάθε κομβικό θεσμό της χώρας, από τα ισχυρά κρατικά ΜΜΕ, έως και το Συνταγματικό Δικαστήριο. Η αποδόμηση αυτών των επιρροών θα αποτελούσε την απόλυτη προτεραιότητα ενός συνασπισμού αποτελούμενου από τους αντιπάλους του. Και αυτή η πραγματικότητα, υπογραμμίζει το Politico, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην αλλαγή στάσης του Κουρτς.
Από τη στιγμή που οι Πράσινοι, ο μικρός εταίρος της κυβέρνησης ξεκαθάρισε ότι δεν θα τον στηρίξει, μια ημέρα μετά την έφοδο της αστυνομίας στα γραφεία της Καγκελαρίας, ο ίδιος δεν είχε πλέον καμία άλλη επιλογή από το να κάνει πίσω.
Το ερώτημα, ωστόσο, παραμένει το πού θα καταλήξει. Ο Κουρτς σχεδιάζει να παραμείνει στην ηγεσία του κόμματος του και να πάρει τον έλεγχο της ισχυρής του κοινοβουλευτικής ομάδας. Ανεξάρτητα από τις μεθόδους που χρησιμοποιεί, είναι αδιαμφισβήτητο ότι ο ίδιος «ανέστησε» την κεντροδεξιά παράταξη, κάτι που συνιστά και τον βασικό λόγο για τον οποίο το κόμμα του παρουσιάζεται αφοσιωμένο και του παρέχει στήριξη. Άλλωστε, αυτή η αφοσίωση ενισχύει και τους ισχυρισμούς ότι επί της ουσίας παραμένει Καγκελάριος σε όλες τις πτυχές της εξουσίας, χωρίς απλώς να έχει πλέον τον τίτλο του.
Πράγματι, στα χαρτιά, ο διάδοχός του, ο υπουργός Εξωτερικών Αλεξάντερ Σάλενμπεργκ, φαίνεται αφοσιωμένος σε αυτόν. Ένας διπλωμάτης καριέρας, που εργάστηκε ως βασικός σύμβουλος του Κουρτς, έως ότου ο τελευταίος αναλάβει το ΥΠΕΞ, παραμένοντας στενός σύμμαχός του.
Παρόλα αυτά, η εξουσία που ο Σάλενμπεργκ θα έχει στα χέρια του ως Καγκελάριος, με έναν περίεργο τρόπο, αναταράσσει τις συμμαχίες, εξηγεί το δημοσίευμα. Ο ίδιος, αριστοκράτης και με καταβολές από Αυστριακούς ευγενείς με παρελθόν αιώνων σε κυβερνητικά και στρατιωτικά αξιώματα, ξέρει ένα – δύο πράγματα από πολιτική και άσκηση εξουσίας. Λίγοι τον γνώριζαν, ως έναν ικανό ρήτορα που έγινε ΥΠΕΞ πριν από δύο χρόνια και τώρα είναι έτοιμος να αναλάβει το σημαντικό χαρτοφυλάκιο της Αυστρίας, στην Καγκελαρία.
Μόλις την περασμένη εβδομάδα, ενώ διαφαινόταν η επερχόμενη κρίση, ο Σάλενμπεργκ υπέγραψε επιστολή από κοινού με άλλα μέλη του κόμματος, επιμένοντας ότι ο κυβερνητικός συνασπισμός θα μπορούσε να προχωρήσει μόνο «αν ο Κουρτς παραμείνει στην κορυφή της ιεραρχίας».
Όπως αναφέρει το Politico, ο χρόνος θα κρίνει αν η απόφαση του Σάλενμπεργκ να δεχθεί τη θέση του Καγκελαρίου συνιστά απόδειξη αφοσίωσης προς τον Κουρτς ή αν ο ίδιος βλέπει μπροστά του μια καλή ευκαιρία για τον εαυτό του.
Η στρατηγική και το… «κυνήγι μαγισσών»
Πάντως, συνεχίζει το δημοσίευμα, πιο άμεση απειλή για το μέλλον του Κουρτς στην πολιτική αποτελεί η ίδια η έρευνα για διαφθορά και όχι το εγχείρημά του να ανακόψει τους φιλόδοξους αντιπάλους του. Κατηγορείται ως ιθύνων νους μιας συνωμοσίας, σύμφωνα με την οποία, πλήρωνε δημοσκόπους και δημοσιογράφους προκειμένου να δημοσιεύουν ψευδείς πληροφορίες που θα ευνοούσαν την προσωπική του πολιτική ατζέντα. Αρχής γενομένης από τη θητεία του ως υπουργός Εξωτερικών του 2016, όταν ο ίδιος και οι σύμμαχοί του ακόμη σχεδίαζαν στο παρασκήνιο την άνοδό του στην Καγκελαρία. Η δικαστική διαδικασία, πάντως, θα μπορούσε να πάρει χρόνια.
Η στρατηγική τους Κουρτς έως τώρα – να αυτοπροβάλλεται ως θύμα… υπερβάλλοντος ζήλου εισαγγελέων (κάτι απηχεί το «κυνήγι μαγισσών» του Ντόναλντ Τραμπ) και να δηλώνει την αθωότητά του – δεν φαίνεται να έχει ιδιαίτερη απήχηση εκτός του στενού πυρήνα που βρίσκεται κοντά του. Ούτε και η επιμονή του ότι «είναι αθώος μέχρι αποδείξεως του εναντίου». Παρότι, σε νομικούς όρους αυτό ισχύει, σχολιάζει το Politico, σε πολιτικό επίπεδο, όπως γνωρίζει και ο ίδιος ο Κουρτς, οι κανόνες είναι διαφορετικοί.
Τα αποκαλυπτικά μηνύματα
Όσον αφορά την έρευνα, η ανταλλαγή μηνυμάτων που αποκάλυψαν οι ερευνητές, τα οποία και ο Κουρτς έχει αναγνωρίσει ως αληθή, μπορεί να μην τον στείλουν στη φυλακή, ωστόσο είναι ηθικά επιλήψιμα από κάθε πιθανή οπτική. Ακόμη περισσότερο, δε, αν αναλογιστεί κανείς ότι το «παιδί – θαύμα» της αυστριακής πολιτικής, όπως συχνά έχει αποκαλεστεί, «πουλούσε» τον εαυτό του στους ψηφοφόρους ως εκείνον που θα έβαζε τέλος στις παρασκηνιακές συμφωνίες που χαρακτηρίζουν το πολιτικό σκηνικό της χώρας.
Σε μια από αυτές τις ανταλλαγές μηνυμάτων, που είδαν πρόσφατα το φως της δημοσιότητας, ο Κουρτς ρωτά έμπιστο σε αυτόν πρόσωπο, αν υπάρχει τρόπος να σταματήσει ένα σχέδιο επιπλέον χρηματοδότησης σχετικά με πρόγραμμα μετασχολικής φροντίδας για οικογένειες. Εκείνη την εποχή, ο Κουρτς ήταν ο μικρός εταίρος των Σοσιαλδημοκρατών στην κυβέρνηση. Η ομάδα του εξύφαινε σχέδιο για να αναγκάσει τον επικεφαλής του κόμματός του να παραιτηθεί, ώστε να μπορεί να ζητήσει πρόωρες εκλογές (τις οποίες περίμενε να κερδίσει) και να γίνει Καγκελάριος.
Ωστόσο, έπρεπε να θέσει σε εφαρμογή το εν λόγω σχέδιο και πλέον ανησυχούσε ότι το συγκεκριμένο πρόγραμμα φροντίδας, το οποίο στήριζε ο τότε επικεφαλής του κόμματος, θα ήταν δημοφιλές στους πολίτες, θέτοντας σε κίνδυνο την πορεία του ίδιου προς την ηγεσία.
«Αυτό δεν είναι καθόλου καλό», έγραψε τότε σε έναν συνεργάτη του εκνευρισμένος, ρωτώντας τι θα μπορούσαν να κάνουν για να το σταματήσουν, προκειμένου να μην κερδίσει πόντους δημοφιλίας ο εσωκομματικός του αντίπαλος. Εν τέλει, η προσπάθεια να σταματήσει το πρόγραμμα απέτυχε. Ωστόσο, μόλις μέσα σε έναν χρόνο, ο Κουρτς κατάφερε, όπως και να χει, να φτάσει στην Καγκελαρία. Το αν αυτό επετεύχθη μέσα από τις καταγγελλόμενες προσπάθειες χειραγώγησης των δημοσκοπήσεων και εξαγοράς δημοσιογράφων, θα αποτελέσει αντικείμενο συζητήσεων για καιρό.
