Όσο υπάρχει κι ένας Κουφοντίνας
10/11/17, 13:49
Κάθε δημοκράτης αλλά και λογικός άνθρωπος πρέπει να ένιωσε ανατριχίλα, βλέποντας στην τηλεόραση τη σκηνή εξόδου του Δημήτρη Κουφοντίνα από τις φυλακές Κορυδαλλού.
Δεν θα σταθώ στο αν θα έπρεπε ή δεν θα έπρεπε να πάρει άδεια. Γι’ αυτό γράφτηκαν πολλά και ειπώθηκαν πολύ περισσότερα. Στο σημείο που πρέπει να σταθούμε και στέκομαι, είναι το χαμόγελο του Δημήτρη Κουφοντίνα αλλά και η ανοιχτή αγκαλιά που έτεινε στους συντρόφους του, που τον περίμεναν έξω από την πύλη του Κορυδαλλού.
Εκείνο το οποίο βγαίνει , ως συμπέρασμα από τη σκηνή αυτή, είναι ότι ο Δημήτρης Κουφοντίνας όχι μόνο δεν μετανόησε, αλλά ήθελε με τη στάση και τη γλώσσα του σώματός του να φτύσει κατάμουτρα την κοινωνία μας. Την πολιτεία.
Στην κοινωνία και την πολιτεία από την οποία διεκδικεί δικαιώματα ως φυλακισμένος, την πολιτεία που του χορήγησε την 48ωρη άδεια.
Ο τρόπος με τον οποίο βγήκε από τις φυλακές, επίσης, ήταν μια «γροθιά στο στομάχι» για τις οικογένειες των θυμάτων, που χρόνια τώρα ζουν με τον καημό της απώλειας των ανθρώπων τη ζωή, των οποίων στέρησε ο «αρχιπιστολέρο» της 17Ν.
Τους ανθρώπους που σκότωσε ο Δημήτρης Κουφοντίνας, μπορεί να μην τους σέβεται, μπορεί να πιστεύει ακόμη ότι καλά τους έκανε, που τους έστειλε στον τάφο. Τα παιδιά, τις γυναίκες, τα αδέλφια και τους γονείς των θυμάτων του έπρεπε να τους σεβαστεί!
Θα τους σεβόταν μόνο, αν είχε κατεβασμένο το κεφάλι. Εάν δεν χαμογελούσε, εάν δεν προκαλούσε με την ειρωνεία που είχε ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του. Ο σεβασμός, βέβαια, είναι μία ιδιότητα, ένα συναίσθημα που τον έχουν οι άνθρωποι που έχουν αξίες, που κατά συρροή δολοφόνοι και τρομοκράτες δεν έχουν.
Ο Δημήτρης Κουφοντίνας ανήκει σε αυτούς. Δεν είναι ούτε επαναστάτης ούτε υπερασπιστής των δικαιωμάτων των αδυνάτων και του λαού, όπως κάποιοι προσπάθησαν εδώ και χρόνια, είτε ανοιχτά είτε με τα μισόλογά τους, να μας τον παρουσιάσουν.
Η ελληνική κοινωνία τον έχει καταδικάσει. Τον έχει κατατάξει στην τάξη των δολοφόνων, στους ανθρώπους που δεν αντέχουν να παλέψουν με τις ιδέες τους και θέλουν να επιβάλουν τις απόψεις τους με τα όπλα. Αυτά αφορούν τον Δημήτρη Κουφοντίνα και την έξοδό του από τις φυλακές, υπάρχει όμως και το μετά.
Πέρα από την προκλητική και ασεβή του εμφάνιση, ο Δημήτρης Κουφοντίνας δεν είναι ένας άνθρωπος, που «θα καθίσει στ’ αυγά του». Αυτό δείχνουν όλες οι παρεμβάσεις του μετά την καταδίκη και την φυλάκισή του.
Γι’ αυτόν, η ένοπλη εγκληματική του δράση δεν πρόκειται να σταματήσει ποτέ. Κι αν δεν μπορεί ο ίδιος να την συνεχίσει, ψάχνει μιμητές του, ψάχνει συνεχιστές του. Γι΄αυτό ο αγώνας κατά της τρομοκρατίας δεν πρόκειται να σταματήσει ποτέ. Όσο υπάρχει κι ένας Κουφοντίνας η κοινωνία, η πολιτεία πρέπει να αντιδρά. Πρέπει να είναι σε επιφυλακή, πρέπει να μην αφήνει χώρο σε ψευτοεπαναστάτες δολοφόνους να σπείρουν γι’ άλλη μια φορά τον θάνατο, τον πόνο και κυρίως να μην αφήσουν χώρο να απειλήσουν τον δημοκρατικό τρόπο ζωής μας.
