«Η συγγραφή είναι κάτι που έκανα πάντα χωρίς να το ξέρω»
13/11/17, 08:11
Συνέντευξη στη Χριστίνα Διαμαντοπούλου
(christina.diamantopoulou@gmail.com)
Στα 23 της χρόνια, έχει ήδη καταφέρει να εκδόσει μια ποιητική συλλογή, ενώ έχει ήδη κάνει τα πρώτα της βήματα ως ηθοποιός και σκηνοθέτης στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Με αφορμή το επόμενο βήμα της, την έκδοση του πρώτου της μυθιστορήματος με τίτλο «Διάσπαση Προσευχής», η Σίλια Κατραλή Μινωτάκη, μίλησε στο «Χ» για το νέο της εγχείρημα, εάν τελικά η ποίηση, η συγγραφή, η υποκριτική και η σκηνοθεσία διαφέρουν ή ταυτίζονται αλλά και τα επόμενα βήματά της...
Η φράση που ξέρουμε όλοι είναι «Διάσπαση προσοχής». Εσείς επιλέξατε να το αλλάξετε σε «Διάσπαση Προσευχής». Τι σημαίνει ο τίτλος;
Ο τίτλος αφορά στην απόσπασή μας από έναν στόχο σημαντικό. Από μια προσευχή, από τα δικά μας όνειρα, απ’ την αλήθεια μας. Ο τίτλος είναι ένα αινιγματικό λογοπαίγνιο και σχετίζεται με την απόσπαση της πρωταγωνίστριας από την ίδια την πορεία της, εξαιτίας μιας σκέψης, μιας πιθανότητας, μιας ελπίδας που είχε κάποτε τα φόντα να γίνει πραγματικότητα.
Τι αποτέλεσε έμπνευση γι’ αυτό το μυθιστόρημα;
Δεν υπήρξε ακριβές σχέδιο. Έμπνευση υπήρξε ο κόσμος γύρω μου. Ήθελα να τοποθετηθώ πάνω σε κάποια θέματα που μας αφορούν άμεσα όλους και το έκανα κάπως αλληγορικά. Η ιστορία όλη είναι ένα ακραίο αίνιγμα, μια αλληγορία, μια αναζήτηση.
Ποια τα μηνύματα που θέλετε να περάσετε στο κοινό; Ή που οι ίδιοι οι αναγνώστες σας είπαν ότι πήραν μετά την ανάγνωσή του;
Την επιμονή. Την εμμονή στη ζωή. Την ανάγκη για επιλεκτικότητα, για ελευθερία και για παρορμητισμό. Νομίζω πως οι αναγνώστες εν τέλει πήραν πολλά παραπάνω. Κι αυτό αποτελεί πάντα μια ευχάριστη έκπληξη.
Ποίηση, θεατρικό έργο, μυθιστόρημα… ποιο αγαπάτε περισσότερο και γιατί;
Με το θέατρο έχω μια σχέση εξάρτησης. Δημιουργείς κάτι και το βλέπεις να παίρνει μπροστά σου σάρκα και οστά, να παίρνει ανάσες μέσα από σώματα και λόγο. Θα είναι για μένα πάντα ένα ξεχωριστό κεφάλαιο. Ωστόσο, η συγγραφή με μαγεύει σε όλα τα επίπεδα. Είναι διαφορετικός ο τρόπος με τον οποίο θα εκφραστώ κάθε φορά. Δεν είναι προσχεδιασμένο και συνήθως είναι και δύσκολο να το καθορίσω από την αρχή.
Παράλληλα, ηθοποιός και σκηνοθέτης. Πώς συνδέετε αλλά και πώς ξεχωρίζετε όλες αυτές τις τέχνες μέσα σας;
Δεν ξέρω ακριβώς τον τρόπο σύνδεσης. Νομίζω πως αλληλοσυμπληρώνονται. Είναι σαν διαφορετικά άτομα που το ένα συμπληρώνει το άλλο. Αγαπώ την υποκριτική. Είναι κάτι που ήξερα πως ήθελα να το κάνω από πολύ μικρή ηλικία. Η συγγραφή είναι κάτι που έκανα πάντα χωρίς να το ξέρω. Χωρίς να του δώσω όνομα και μορφή. Απλά μεγάλωσα με αυτό. Δεν μπορώ να τα ξεχωρίσω μέσα μου. Είναι αναπόσπαστα κομμάτια του εαυτού μου και πτυχές της προσωπικότητας μου.
Είστε ένας άνθρωπος που έχει επαφή με το κοινό σε διάφορες μορφές τέχνης. Ποια θεωρείτε πως αγαπάει περισσότερο ο Έλληνας; Ποια λιγότερο; Και γιατί;
Νομίζω πως αυτή τη στιγμή δεν είναι απολύτως διακριτό το τί αγαπάει το ελληνικό κοινό πιο πολύ αλλά το τί μπορεί να υποστηρίξει, να καταλάβει, να διασκεδάσει με αυτό. Θα έλεγα πως υπάρχει μία μεγαλύτερη κλίση προς τις μουσικές σκηνές και στο θέατρο -ιδίως στην κωμωδία- νομίζω είναι η ανάγκη διαφυγής από την καθημερινότητα. Η ανάγκη να σβήσουμε την αγωνία, τις δυσοίωνες σκέψεις, να ξεφύγουμε.
Γράφετε κάτι άλλο αυτή την περίοδο;
Έχω ξεκινήσει το επόμενο μου βιβλίο. Βρίσκομαι ωστόσο σε πολύ αρχικό στάδιο.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Όσον αφορά την δουλειά μου, θέλω να ασχοληθώ εκτενέστερα με τον κινηματογράφο σε όλα του τα επίπεδα, μπροστά και πίσω απ’ τις κάμερες. Πρόσφατα μάλιστα μου δόθηκε μία πολύ καλή ευκαιρία να το κάνω. Πέρα από αυτό έχω κάποιους δικούς μου προσωπικούς στόχους θεατρικά που σκέφτομαι να υλοποιήσω τη φετινή σεζόν. Επίσης σχεδιάζω δύο μεγάλα ταξίδια εκτός Ευρώπης για τη φετινή χρονιά.
Το βιβλίο «Διάσπαση Προσευχής» της Σίλιας Κατραλή Μινωτάκη κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ηρόδοτος.
