«Πίσω από τη Φρίντα Κάλο κρύβεται μια στάση ζωής»
Συνέντευξη στη Χριστίνα Διαμαντοπούλου
(christina.diamantopoulou@gmail.com)
«Είσαι η δεύτερή μου συνέντευξη με "κασετοφωνάκι"», μου λέει μόλις καθόμαστε στο φουαγιέ για να ξεκινήσουμε τη συνέντευξη! Η Έλλη Χρονιάρη είναι η Φρίντα Κάλο στην ομότιτλη παράσταση που ανεβαίνει και φέτος -για λίγες παραστάσεις- στο θέατρο Αλκμήνη. Έχει μόλις τελειώσει τις σπουδές της στη Θεσσαλονίκη και έχει μόνο 1,5 μήνα στην Αθήνα. Μιλήσαμε για τον ρόλο της ως Φρίντα Κάλο, έναν μονόλογο που καταπιάνεται με την ζωή μιας γυναίκας της οποίας η πορεία πάντα θα αποτελεί μια αστείρευτη πηγή έμπνευσης και τέχνης...
Η Φρίντα σε επέλεξε ή εσύ την επέλεξες;
Νομίζω τίποτα από τα δύο. Ήταν θέμα τύχης… Δηλαδή ήταν τέτοιες οι συγκυρίες πέρυσι τον Φεβρουάριο, όπου πάνω σε μια συζήτηση με τον Πέτρο Παπαζήση και την Έλενα Βισέρη για το τι διπλωματική εργασία έπεσε αυτή η ιδέα… γιατί ό,τι συζητούσα κι ό,τι ενδιαφέρον είχα να κάνω, να δοκιμαστώ με αυτό το κομμάτι σκηνικά, αφορούσε μεταμορφώσεις, μία ζωή πολυτάραχη. Αυτά δηλαδή που εμφάνιζα εγώ ως προσωπικό ενδιαφέρον, ταίριαζαν πολύ με τη ζωή αυτής της γυναίκας. Και κάπως έτσι αποφασίσαμε να κάνουμε αυτό και ξεκινήσαμε όλοι μαζί από το μηδέν να δουλεύουμε αυτή την παράσταση.
Η παράσταση με ποια κομμάτια της ζωής της καταπιάνεται;
Η παράσταση ασχολείται γενικώς με την ίδια τη Φρίντα σαν παρουσία και σαν άνθρωπος με τον τρόπο που εκείνη κινήθηκε, με τον τρόπο που επέλεξε να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες της, να ταξιδέψει, να συναναστραφεί με κόσμο, να έχει ερωτικές σχέσεις, φιλίες. Δηλαδή προσπαθούμε με κεντρικό άξονα τη Φρίντα να εμφανίσουμε διάφορα μικρογεγονότα ή μεγαλύτερα γεγονότα της ζωής της. Δεν θέλω να αποκαλύψω περισσότερα σχετικά με το τι περιλαμβάνει η παράσταση, αλλά θα σας πω ότι μέσα στην παράσταση θα δούμε και «παροντικές» στιγμές, αλλά και στιγμές αφήγησης του παρελθόντος. Δεν μπορούμε δηλαδή να αντιμετωπίσουμε τον Ντιέγκο Ριβέρα σαν ανάμνηση. Ήταν τόσο έντονο όλο αυτό, που έπρεπε κι εμείς να το αντιμετωπίσουμε έτσι σκηνικά.
Σαν παράσταση, αποτελεί δουλειά μια ομάδας που συνεργάστηκε και επηρεάστηκε ο ένας από τον άλλον από την αρχή έως το τέλος. Ναι μεν στο δελτίο Τύπου, υπάρχουν ξεχωριστές ιδιότητες για τον κάθε ένα αλλά από την αρχή μιλούσαμε και επηρεαζόμασταν ανεξάρτητα από το κομμάτι που είχαμε αναλάβει. Φτάσαμε στη σημείο η δραματολόγος να δίνει υποκριτικές οδηγίες, ο σκηνοθέτης να μιλάει για το σκηνικό –βέβαια ο σκηνοθέτης έχει γνώμη για όλα, αλλά καταλαβαίνεις τι εννοώ-, εγώ να ζητάω πράγματα και να προσπαθώ να τα διεκδικήσω. Είναι μια δουλειά που έγινε από 6 ανθρώπους που ήταν πάντα εκεί.
Τι κοινά στοιχεία βρήκες με τον ρόλο σου;
Σ’ αυτή την ερώτηση δυσκολεύομαι να απαντήσω… Νομίζω πως κοινά στοιχεία μπορούμε να βρούμε όλοι με όλους. Με ό,τι κι αν διαβάσεις κάτι θα βρεις να σε ταυτίζει και κάτι να σε απομακρύνει. Θέλω -και είναι τελείως συνειδητή επιλογή και δική μου και των συντελεστών- να απομακρυνθώ από αυτόν τον τρόπο σκέψης γιατί θεωρώ ότι δεν είναι αρκετά υγιής. Νομίζω ότι όποια γυναίκα κι αν έβλεπε αυτή την παράσταση κάτι θα την συγκινούσε. Ή όποιος άντρας κάτι θα έβρισκε. Ωστόσο κοινό στοιχείο με τον ρόλο… ίσως να σου πω τον παρορμητισμό. Αλλά δεν θέλω να μπω σε αυτή τη διαδικασία… Απλός αφηγητής είμαι.
Μου είπες ότι είμαι η δεύτερή σου συνέντευξη…
Με «κασετοφωνάκι»! (γέλια)
Άρα, είσαι στην αρχή…
Πιο αρχή δεν έχει! Πάνω στην εκκίνηση. Είναι η πρώτη μου παράσταση επαγγελματικά που τρέχει τόσο καιρό.
Και είσαι μόνη σου…
Πρόκειται για μονόλογο, αλλά έχω πάντα δίπλα μου όλους τους συντελεστές. Οι οποίοι μπορεί να μην είναι παρόντες κάθε μέρα πρακτικά, αλλά βλέπω κομμάτια των υπολοίπων παιδιών της ομάδας συνεχώς πάνω στη δουλειά. Θα ήταν πολύ άδικο να πω ότι είμαι μόνη μου. Αλλά ναι… μόνη μου είμαι! Έχει πλάκα. Είναι ωραίο. Είναι δύσκολο γιατί πρέπει να βρεις τον τρόπο συνεχώς να «σώζεις» συνέχεια πράγματα που προκύπτουν εκείνη την ώρα… ένας βήχας, μια κράμπα, αλλά αυτά πάντα συμβαίνουν. Το ζήτημα είναι να μπορείς να τα εντάξεις στη δράση σου.
Πλέον δεν νιώθεις πιο ασφαλής;
Ναι, σε σχέση με τον χρόνο. Η παράσταση έχει γίνει αρκετές φορές και σε σχέση με το ότι η ίδια η Φρίντα έχει τόσες πλευρές, γι’ αυτό μπορείς να εντάξεις διάφορα. Έντονες στιγμές, ήσυχες στιγμές, να μιλάς πιο μαλακά ή πιο δυνατά… όλα αυτά ταιριάζουν.
Είναι μια ηρωίδα η οποία είτε σε ταινία είτε σε παράσταση, προσελκύει το ενδιαφέρον. Γιατί θεωρείς ότι συμβαίνει αυτό;
Κατ’ αρχάς η διαφορετικότητά της. Σαν εικόνα και μόνο, δηλαδή αυτό το επιφανειακό τον άλλον τον κεντρίζει. Τα μεγάλα φρύδια, τα έντονα χρώματα, τα λουλούδια στο κεφάλι. Και μιλάμε για μια εποχή πολύ πίσω. Εδώ σήμερα και αν κάποιος ντυθεί έτσι, θα τον κοιτάξεις. Δυστυχώς, θα τον κοιτάξεις κάπως. Πίσω από αυτό, κρύβεται μια ολόκληρη ψυχοσύνθεση ανθρώπου, μια στάση ζωής. Είτε πολιτικά, είτε κοινωνικά. Βρίσκουμε ταύτιση σε αυτό. Νιώθεις μια ασφάλεια ότι μπορείς να είσαι διαφορετικός και τελικά να τα καταφέρεις. Όπως και το θέμα του πόνου. Τα όποια εμπόδια έχει ο κάθε άνθρωπος σήμερα, οφείλει να τα αντιμετωπίσει για να προχωρήσει. Και η Φρίντα είχε τόσα προβλήματα υγείας τα οποία ήταν δίπλα της. Όχι μπροστά σαν βουνά. Και με βάση αυτά προσπαθούσε να τα πάρει μαζί και να συνεχίσει την ζωή της.
Η παράσταση έως πότε θα παίζεται;
Έως αρχές Νοεμβρίου, σίγουρα…
Και μετά;
Θέλουμε να παίξουμε την Φρίντα όσο γίνεται. Να την ταξιδέψουμε… έχει ήδη ψιλοταξιδέψει. Έχει παίξει στη Θεσσαλονίκη 12 φορές, έχει παίξει στο Φεστιβάλ Ρούμελης σε συνεργασία με το ΔΗΠΕΘΕ Λαμίας και με το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στη Λαμία τον Ιούλιο. Έχει παίξει στο Ηράκλειο Κρήτης 3 φορές τον Σεπτέμβριο και τώρα σκεφτόμαστε να την φορτώσουμε σε ένα φορτηγάκι και να την πάμε από εδώ κι από εκεί. Είναι ωραίο να κάνεις δουλειές στην επαρχία. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που περιμένουν να δουν πράγματα.
Δικά σου σχέδια και όνειρα;
Ταξίδια… Ως Έλλη! Θα ήθελα πολύ για παράδειγμα να πάω στο Μεξικό, αλλά είναι άπιαστο όνειρο.
Επαγγελματικά;
Δεν υπάρχει κάτι αυτή τη στιγμή. Κυρίως με τη Φρίντα ασχολούμαι και θα δείξει.
Η παράσταση τελεί υπό την αιγίδα της πρεσβείας του Μεξικό και χορηγός επικοινωνίας είναι το xrimaonline.gr