Η Γαλλία και η Γερμανία δεν «κουμαντάρουν» πλέον την Ευρώπη
20/07/21, 12:21Κάποτε, η Γαλλία και η Γερμανία ήσαν αρκετά ισχυρές πολιτικές και οικονομικές δυνάμεις, για να επιβάλλουν τις αποφάσεις τους στις λοιπές ευρωπαϊκές χώρες.
Τίποτε περισσότερο δεν θα μπορούσε να αποδείξει ότι οι καιροί άλλαξαν, από την ταπεινωτική άρνηση που επιφυλάχθηκε στην πρόταση της Γερμανίδας Καγκελαρίου Angela Merkel ( με την στήριξη του Γάλλου Προέδρου Emmanuel Macron ), να ανοίξει ‘’ευρωπαϊκό’’ διάλογο με τον Ρώσο Πρόεδρο Vladimir Poutine.
Η πρόταση απορρίφθηκε με περιφρόνηση και οργή στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, από την Ολλανδία, την Πολωνία και την Σουηδία.
Για πολλά χρόνια, οι δυο ισχυρότερες χώρες της ΕΕ, πίστευαν ότι θα τους ήταν εύκολο, αλλά και φυσιολογικό, να επιβάλλουν τις αξίες τους και την δική τους οπτική για την Ευρώπη, στους νεόφερτους εταίρους από την Ανατολική Ευρώπη, που πρόσφατα απελευθερωμένοι από τον κομμουνισμό, δεν θα μπορούσαν παρά να τις υιοθετήσουν.
Αυτή η ψευδαίσθηση σκόρπισε κομματιασμένη στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.
’’Νομίσαμε ότι με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, είχαμε κερδίσει την παρτίδα. Ήταν μεγάλο λάθος. Στην πραγματικότητα διαπιστώνουμε, ότι υπάρχει ακόμα πολλή απροθυμία στην ΕΕ ‘’, δήλωσε στον διπλωματικό τύπο, ο Jean-Louis Bourlanges, Πρόεδρος της επιτροπής εξωτερικών της Γαλλικής Βουλής.
Με παρεμφερή τρόπο η Δύση, η οποία πίστεψε ότι θα μπορούσε να επιβάλλει το δικό της δημοκρατικό μοντέλο ( που θεωρούσε ανώτερο όλων των άλλων πολιτευμάτων ) στον υπόλοιπο κόσμο, διαπιστώνει ότι είναι ανεπιθύμητη και εκδιώκεται από παντού, όπου αντικαθίσταται από αυταρχικά καθεστώτα, τα οποία κυβερνούν με πυξίδα την αποτελεσματικότητα, χωρίς δισταγμούς και παραμερίζοντας τις δημοκρατικές αρχές.
Η Ευρώπη των δημοκρατών ιδρυτών της, με τους κανόνες δικαίου και τις αξίες της, δεν τους συγκινεί και δεν τους ελκύει πλέον !
Η Angela Merkel σχολίασε την ταπείνωση των Βρυξελλών, με τον γνωστό ουδέτερο τρόπο της : «Δεν υπάρχει αρκετή εμπιστοσύνη μεταξύ των χωρών-μελών».
Ακούγεται σαν αστείο, διότι η κατάσταση είναι πολύ σοβαρότερη. Η Ευρώπη του 2021 δεν μοιάζει σε τίποτα, με αυτήν που δομήθηκε με όνειρα ειρήνης, μετά την περίοδο του ψυχρού πολέμου.
Η Ρωσία, είναι ένα μόνο από τα θέματα τριβής και διχασμού, μεταξύ των ιδρυτικών χωρών της ΕΕ και των πρώην χωρών του ανατολικού μπλοκ.
Το δεύτερο είναι το μεταναστευτικό.
Οι προσπάθειες της Γαλλίας και της Γερμανίας να επιβάλλουν μια πολιτική ποσοστώσεων ή κάποιο μοίρασμα των βαρών, δεν απέδωσαν. Οι μισές χώρες-μέλη θεωρούν την πολυπολιτισμικότητα, που θέλουν να τους φέρουν, ως ένα αντί-μοντέλο πολιτικής και κοινωνικής διακυβέρνησης.
Τρίτο θέμα ρήξης, τα Ήθη και τα Έθιμα.
Στην Δύση, οι κοινωνικές μεταβολές, όπως για παράδειγμα η αναγνώριση και τα δικαιώματα στους ΛΟΑΤ, θεωρούνται προοδευτικές, αλλά δεν βρίσκουν την ίδια απήχηση και αποδοχή στις ανατολικές χώρες της ΕΕ, οι οποίες τα αρνούνται, παραμένοντας πιστοί στην χριστιανική παράδοση.
Ο Πρωθυπουργός της Ουγγαρίας Victor Orban, είναι ο ‘’σημαιοφόρος’’ των ευρωπαίων ηγετών που αρνούνται τις επιλογές και νουθεσίες των Παρισιού και Βερολίνου.
Αλλά δεν είναι μόνος του, στην προσπάθεια του να δείξει μια διαφορετική κατεύθυνση στην Ευρώπη. Ο Matteo Salvini και η Marine Le Pen προσαρτήθηκαν με αυτόν, σε μια συμμαχία εθνικιστών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και η Πολωνία του Πρωθυπουργού Mateusz Morawiecki, γνωστή και για την φιλοαμερικανική πολιτική της στάση.
Η Σλοβενία, προεδρεύουσα της ΕΕ για το δεύτερο εξάμηνο του τρέχοντος έτους, έχει στην ηγεσία της τον Janez Jansa, φιλικά προσκείμενο στον Orban.
Οι αιτίες του διχασμού αυτού βρίσκονται στην γεωγραφική θέση, καθώς και στην μνήμη των ιστορικών τραγωδιών, που έζησαν οι χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης.
Τα βιώματα του 20ου αιώνα, στα ίδια γεγονότα, δεν ήσαν όμοια για όλους τους Ευρωπαίους, από την μία ή από την άλλη πλευρά του σιδηρού παραπετάσματος.
Η εξέλιξη σε αντίθετες τροχιές των μεν και των δε, αποτελούν σήμερα ρίσκο ευρύτερης πολιτικής ρήξης, παρόλο ότι υπάρχουν διαφορές και στα εσωτερικά των ιδίων πολιτικών σχηματισμών.
‘’ Η ΕΕ δεν μπορεί, παρά να λειτουργήσει συμβιβαστικά ‘’, υπενθυμίζει ο Jean-Louis Bourlanges. Όμως, η συμπεριφορά της Γαλλίας και της Γερμανίας απέναντι στους διαφορετικά σκεπτόμενους, ήταν συχνά αντιπαραγωγική. Η προσέγγιση του Macron με τον Poutine, εκνεύρισαν τις χώρες που είχαν υποφέρει από τον ρωσικό ζυγό.
Υπερασπίζοντας, παρά την αντίθεση των συνεταίρων της, τον αγωγό φυσικού αερίου Nord Strean 2, ο οποίος προβλέπεται να συνδέσει την Ρωσία με την Γερμανία, καθώς και προτείνοντας την ιδέα μιας Ευρωπαϊκης Συνόδου, με την συμμετοχή της Ρωσίας, χωρίς προειδοποίηση, η Merkel εκνεύρισε πολλές χώρες-μέλη και έχασε ένα μεγάλο μέρος της αξιοπιστίας της.
Όσον αφορά τα Ευρωπαϊκά όργανα ( Ευρωβουλή, Κομισιόν ), δυσκολεύονται να αποδεχθούν τις σοβαρές αμφισβητήσεις , από τις ανατολικές χώρες, των βασικών ιδρυτικών αρχών της ΕΕ, όπως ο σεβασμός του κράτους δικαίου, τις ελευθερίες λόγου και τύπου ή ακόμα την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης.
‘’Είναι πράγματι περίεργο να κατηγορείται ο Orban, περισσότερο για την μη αποδοχή των ΛΟΑΤ, καθώς και για το μεταναστευτικό, παρά για την καταπάτηση των βασικών συνταγματικών δικαιωμάτων’’ , σημειώνουν πηγές της Ευρωβουλής.
Η Ανατολική Ευρώπη είναι ανήσυχη και οι διαμαρτυρίες προς τους δυτικούς εταίρους της, όλο και αυξάνονται.
‘’Δεν πρέπει η Ευρώπη να είναι όπως ο Ήλιος ή ο Θάνατος, που δεν μπορούμε να τους κοιτάξουμε κατάμουτρα ‘’, προειδοποιεί ο Jean-Louis Bourlanges ‘’ και οφείλουμε να βρούμε το σωστό και δίκαιο τρόπο συνύπαρξης».
