Χρειαζόμαστε ένα πραγματικό μήνυμα ελπίδας και εμπιστοσύνης, έτσι ώστε «λίγο ακόμα να σηκωθούμε, λίγο ψηλότερα»
19/12/20, 13:54Του Τάκη Σαράντη
Οι εποχές έχουν αλλάξει δραματικά και γύρω μας βλέπουμε (αν καταφέρουμε να τους διακρίνουμε), πρόσωπα σκυθρωπά, προβληματισμένα, ζαρωμένα, κρυμμένα πίσω από μια μάσκα.
Μια μάσκα που έχει δημιουργήσει ένα τείχος προστασίας από τον κορωνοϊό, συνάμα όμως έχει δημιουργήσει ένα καλοχτισμένο φράχτη στις σχέσεις και τα συναισθήματα, μια μάντρα απομόνωσης, ένα τείχος που πρέπει να το γκρεμίσουμε.
Ένα τείχος που μας στερεί ελευθερίες και μας έχει βάλει μέσα στις πάνινες φυλακές που έχουν χτιστεί γύρω μας, αλλά και μέσα στο μυαλό και την καρδιά μας.
Μπορεί η μάσκα να κρύβει το χαμόγελο που δεν μπορούμε να χαρίσουμε στους δικούς μας, πρέπει όμως, έστω και πίσω από τη μάσκα, να διαγράφεται στα χείλη το χαμόγελο της αισιοδοξίας.
Σε μια δημοσκόπηση, αυτό που συνήθως κοιτάμε είναι τα εκλογικά ποσοστά των κομμάτων, οι μονάδες διαφοράς ανάμεσα στους δύο πρώτους, όπως και η δημοτικότητα Πολιτικών Αρχηγών και Υπουργών.
Στις Τάσεις της ΜRΒ που διαβάζω διαχρονικά, άφησα στην άκρη την πολιτική εικόνα και κόλλησα στις απαντήσεις ενός συγκεκριμένου διαφορετικού ερωτήματος. «Λέξεις που εκφράζουν περισσότερο τον Έλληνα για το παρόν & το μέλλον της χώρας». (Μέχρι 2 απαντήσεις).
Δείτε λοιπόν ποιες είναι οι λέξεις:
Ο «Φόβος» με ποσοστό 54 %, η «Ελπίδα» με ποσοστό 37,9 %, η «Οργή» με 37,3 % και η «Ντροπή» με 28,4 %. Αυτά είναι τα συναισθήματα που μας εκφράζουν, που έχουν φυτευτεί μέσα μας. Δικαιολογημένα; Κοιτώντας εμένα και γύρω μου, ναι, είναι δικαιολογημένοι όσοι φοβούνται ή έχουν εξοργισθεί ή ντρέπονται για την κατάντια που έχουμε φτάσει.
Για ακόμα μία φορά μπορεί να είμαστε απογοητευμένοι και μετέωροι, πρέπει όμως να θυμόμαστε πόσο δυνατοί μπορούμε να γίνουμε, κάτι που το έχουμε αποδείξει τα δέκα τελευταία χρόνια, αλλά και στα βάθη της ιστορίας μας.
Αν μέχρι τώρα νοιώθουμε ότι φανήκαμε άτολμοι, έχει φτάσει η στιγμή να ορθώσουμε το ανάστημά μας και να αντισταθούμε στο φόβο και τη ντροπή.
Εδώ όμως είναι το στοίχημα που πρέπει να κερδίσουμε, μετατρέποντας τον φόβο, την οργή και τη ντροπή σε ελπίδα και αισιοδοξία.
Πως θα καταφέρουμε όμως να πετύχουμε κάτι τέτοιο;
Ίσως εάν οι μάσκες που πρέπει να φοράμε στο πρόσωπο, μας προσφέρουν μια ανάσα κανονικής ζωής, ίσως εάν από τη μέσα πλευρά της μάσκας, αυτή που μας ακουμπά, γράφουν «ελπίδα», «ελευθερία», «αισιοδοξία» και οι λέξεις περάσουν στο μυαλό και την ψυχή μας.
Ίσως εάν ο καθένας, παρέα με τους δικούς του ανθρώπους, ανακαλύψουν το δικό τους εμβόλιο ελπίδας.
Αυτό είναι το εμβόλιο που περιμένει η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου και πρέπει άμεσα η κυβέρνηση να μας το προσφέρει.
Ένα εμβόλιο που στις ενδείξεις θα γράφει:
Σημασία έχει να φροντίσουν οι πολιτικοί να μην φοβόμαστε, να μην ντρεπόμαστε, να μην μας βγάζουν στα κάγκελα.
Σημασία έχει να υπάρξουν αυτοί που με νηφαλιότητα θα βρουν τα μέτρα που απαιτούνται σε συνδυασμό με γρήγορες και ριζικές αποφάσεις.
Αυτοί που θα μιλήσουν στην καρδιά μας και θα πράξουν ανάλογα.
Αυτοί που θα μας στείλουν ένα πραγματικό μήνυμα ελπίδας και εμπιστοσύνης στον αγώνα προς επιβίωση, έτσι ώστε «λίγο ακόμα να σηκωθούμε, λίγο ψηλότερα».
