Το παραμύθι των καταλήψεων
07/10/20, 09:24
Οι καταλήψεις στα σχολεία δεν είναι σημερινό φαινόμενο. Την εποχή, όπου ξεκίνησε και για πολλά χρόνια , είχε νόημα για τη νεολαία, για την κοινωνία γενικότερα.
Σήμερα, φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού ότι οι καταλήψεις σχολείων γίνονται με στόχο κυρίως την ωφέλεια μικροκομματικών σκοπιμοτήτων και την εκμετάλλευση της νέας γενιάς από ακραίους και χαβαλέδες, που το τελευταίο που τους νοιάζει, είναι η διεκδίκησης ενός ποιοτικότερου και σύγχρονου σχολείου.
Ακόμα και για τα σοβαρά αιτήματα, όπως η έλλειψη καθηγητών στα σχολεία, οι καταλήψεις το 2020, είναι το τελευταίο μέσο πίεσης για την ικανοποίησή τους.
Την εποχή της κυριαρχίας του διαδικτύου, στο οποίο έχει πρόσβαση ο κάθε πολίτης, οι καταλήψεις είναι μια μέθοδος αναχρονιστικής πάλης, που θα μπορούσε μόνο από ανόητους να χρησιμοποιηθεί. Και είναι ανόητοι, αφού την ώρα που οι νέοι έχουν στα χέρια τους «όπλα» τελευταίας τεχνολογίας, κάποιοι τους προτρέπουν να πολεμούν με πέτρες, τις οποίες μάλιστα ο ένας τις ρίχνει στο κεφάλι του άλλου τις περισσότερες φορές.
Βέβαια, οι σχεδιαστές και οι εμπνευστές των καταλήψεων έχουν μείνει στο προηγούμενο αιώνα και τις μεθόδους του. Την κατάληψη ξέρουν, αυτήν εμπιστεύονται.
Πέρα, όμως, από την ανοησία και τον αναχρονισμό, όσοι παίζουν με το παιχνίδι των καταλήψεων, όσοι τις διακινούν ως πρακτική, όσοι παπαγαλίζουν αυτό το παλιό παραμύθι, δεν μπορούν να ισχυρίζονται ότι θέλουν την πρόοδο, ότι στόχος τους είναι η λύση αιτημάτων.
Οι καταλήψεις ως πρώτο αποτέλεσμα έχουν τη στέρηση γνώσης από τα παιδιά, που ανήκουν στις ασθενέστερες οικονομικές τάξεις. Τα στέλνει στο περιθώριο. Τα φέρνει σε μειονεκτική θέση έναντι των παιδιών των πλουσίων, που φοιτούν σε σχολεία που κάνουν μάθημα, που δεν χάνουν γνώση λόγω καταλήψεων. Γι’ αυτό κυρίως ήρθε η ώρα να διαγράψουμε την πρακτική των καταλήψεων.
Ιδιαίτερα να την βγάλουν από τη ζωή τους εκείνοι, που κουνάνε το δάχτυλο για την κοινωνία των ίσων ευκαιριών.
Μεγάλωσαν γενιές και γενιές με το παραμύθι των καταλήψεων. Ήρθε η ώρα να πάμε παρακάτω…
