Δεύτερο «χαστούκι» Μητσοτάκη σε Ερντογάν
14/09/20, 09:03
Εδώ και αρκετό καιρό είχαμε επισημάνει τη δύσκολη θέση, στην οποία βρίσκεται ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν.
Το παιχνίδι του τσαμπουκά που έχει επιλέξει να παίξει για δεύτερη φορά μετά τον Έβρο, στο Αιγαίο τώρα, όχι μόνο δεν του βγαίνει, όπως περίμενε, αλλά αντίθετα φέρνει στον ίδιο και στην Τουρκία μεγάλα προβλήματα και ζημιές.
Όλα δείχνουν ότι η απόφαση για την απομάκρυνση του Oruc Reis απο το Αιγαίο ήταν μια κίνηση τακτικής , που στόχο είχε να απεγκλωβιστεί ο Ερντογάν και η Τουρκία από τη διεθνή απομόνωση.
Ο Τούρκος πρόεδρος κατάλαβε ότι δεν τον έπαιρνε να κάνει τώρα το επόμενο βήμα, που είχε σχεδιάσει, αν η Ελλάδα δεν υπέκυπτε, όπως δεν υπέκυψε στις αξιώσεις του.
Η οπισθοχώρηση του Τούρκου προέδρου είναι αποτέλεσμα της αντίδρασης της ελληνικής κυβέρνησης και ειδικότερα του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη. Του πρωθυπουργού που κατάφερε μέσα σε λίγους μήνες να δώσει ένα δεύτερο «χαστούκι» στον Ερντογάν, να τον κάνει να ακυρώσει τα σχέδια , που είχε καταστρώσει για να υποχρεώσει εμάς κα την Ευρώπη να παίξουμε το παιχνίδι του.
Το πιθανότερο ήταν να τα κατάφερνε ο σύγχρονος Σουλτάνος, αν δεν έβρισκε στο δρόμο του τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ο πρωθυπουργός κατάλαβε γρήγορα τον κίνδυνο και προετοιμάστηκε για να τον αντιμετωπίσει, καταστρώνοντας σχέδιο αντίδρασης που είχε τρεις στόχους.
Πρώτον: την προετοιμασία της χώρας στο εσωτερικό. Ειδικότερα, την οχύρωση του Έβρου αλλά και την προετοιμασία της σε όλα τα επίπεδα για οποιαδήποτε μορφής επιθετικής ενέργειας από την απέναντι πλευρά.
Δεύτερον: την ενίσχυση των συμμαχιών της χώρας στην περιοχή αλλά και μέσα στα παραδοσιακά στρατόπεδα, στα οποία ανήκουμε, όπως Ευρώπη και ΝΑΤΟ.
Τρίτον: την απομόνωση της Τουρκίας, με το επιχείρημα ότι παραβιάζει το διεθνές δίκαιο, ότι με την τακτική της βάζει φωτιά στην περιοχή.
Το σχέδιο Μητσοτάκη σε συνδυασμό με άλλους παράγοντες έβαλαν την Τουρκία και τον Ερντογάν σε θέση κατηγορούμενου. Τον υποχρέωσαν, έστω προσωρινά, να βάλει την ουρά στα σκέλια. Πέτυχε, επίσης, με το σχέδιο του να ακυρώσει σε μεγάλο βαθμό το ηγετικό προφίλ του Ερντογάν και από την άλλη να εμφανίσει την Τουρκία ως δύναμη ανωμαλίας που έχει ατζέντα, που δεν είναι συμβατή με τον δυτικό κόσμο.
Συμπέρασμα: κερδίσαμε δύο μάχες, αποφύγαμε τη σύγκρουση, αλλά ο κίνδυνος παραμονεύει. Ο Ερντογάν θα επανέλθει.
