Ερντογάν: Κλέφτης, τραμπούκος και ψυχασθενής
Οι κλέφτες πάντα κρύβονται. Δεν διαλαλούν την πράξη τους. Δεν φωνάζουν την κλοπή, τα κλοπιμαία τους, γιατί ντρέπονται για την πράξη τους, δεν νιώθουν υπερήφανοι για την πράξη τους.
Μένουν κρυμμένοι, γιατί εκτός από τη σύλληψη , θέλουν να αποφύγουν το «κατηγορώ» της κοινωνίας. Αυτός είναι ο βασικός κανόνας για τους κλέφτες όλων των κατηγοριών.
Τον κανόνα που θέλει που τον κλέφτη να κινείται μόνο στο σκοτάδι έσπασε ο Ερντογάν. Αφήνοντας άφωνους φίλους και εχθρούς του, φωνάζει πως δεν πρέπει να ξεχάσουμε ότι ανήκει στην οικογένεια των κλεφτών που έκλεψε, που λεηλάτησε την Κωνσταντινούπολη. Λέει με προκλητικό τρόπο ως κοινός τραμπούκος όχι μόνο στους Έλληνες, αλλά σε κάθε πολιτισμένο άνθρωπο ότι κανείς δεν μπορεί να τον σταματήσει, αν αποφασίσει να κλέψει πάλι το ο,τιδήποτε από τον οποιονδήποτε.
Η συμπεριφορά του Ερντογάν δεν δείχνει μόνο ότι έχουμε να κάνουμε με έναν κοινό τραμπούκο. Με έναν τραμπούκο που θέλει να μας τρομοκρατήσει. Η συμπεριφορά του δείχνει ότι έχουμε να κάνουμε πιθανότατα με έναν ψυχασθενή, με έναν παράφρονα που μπορεί να βάλει σε κίνδυνο το λαό του, αλλά και όλους βρίσκονται στην ευρύτερη περιοχή.
Το σήμα που έστειλε στην Ελλάδα σε ολόκληρη τη Δύση είναι καθαρό και δεν χωρά. Κυρίως δεν πρέπει να κλείσουμε τα μάτια, να το αγνοήσουμε όπως κάναμε πολλές φορές μέχρι σήμερα. Η στάση μας αυτή δεν έλυσε το πρόβλημα. Έκανε τον Ερντογάν πιο τραμπούκο, πιο ανεξέλεγκτο.