Καλό ταξίδι Δημήτρη...
13/09/19, 14:39
Σχεδόν πάνω από 25 χρόνια δούλεψα με τον εκλιπόντα, αείμνηστο Δημήτρη Ρίζο.
Πρώτη φορά τον συνάντησα στην εφημερίδα «Ακρόπολη», στην οποία έγραψε την παραπολιτική στήλη «Το ξυπνητήρι».
Στη συνέχεια, βρεθήκαμε στον «Ελεύθερο Τύπο», εφημερίδα που εκείνη την περίοδο χάρις και στις προσπάθειες του Δημήτρη εκτοξεύτηκε στα ύψη, σπάζοντας το ρεκόρ κυκλοφορίας των 250.000 φύλλων.
Το ταξίδι μας, όμως, δεν τελείωσε εκεί. Μαζί με άλλους, τον ακολούθησα στη δημιουργία της εφημερίδας «Αδέσμευτος Τύπος». Παρά τις προβλέψεις και τις δυσκολίες, ο «Αδέσμευτος Τύπος« κατόρθωσε να σταθεί με αξιοπρέπεια πολλά χρόνια στο χώρο του Τύπου.
Οι δρόμοι μας χώρισαν το 2004, όταν αποχώρησα για να αναλάβω τη διεύθυνση της εφημερίδας «Metro». Όμως, ποτέ δεν έπαψα να επικοινωνώ με τον Δημήτρη Ρίζο, τον «δικό μας» Δημήτρη.
Αναλογιζόμενος την επαγγελματική σχέση που είχα μαζί του και μια σειρά από «σταθμούς» στην πορεία αυτή, δύο πράγματα έχω να πω για αυτόν τον άνθρωπο, που έγραψε τη δική του ιστορία στο χώρο των εφημερίδων:
Πρώτον, αγαπούσε τη ζωή!
Δεύτερον, ζούσε για τη δημοσιογραφία!
Με κέρδισε από την πρώτη στιγμή που τον συνάντησα, τότε ως νεαρός δημοσιογράφος στην εφημερίδα «Ακρόπολη, στην οποία είχε έρθει καταξιωμένος μετά την εφημερίδα «Βραδινή», όπου είχε τη στήλη «Κεντρί» και η οποία τον καθιέρωσε ως κορυφαίο δημοσιογράφο της δύσκολης εκείνης περιόδου. Μου έκανε εντύπωση το χιούμορ του αλλά και το ενδιαφέρον του για τους νέους δημοσιογράφους. Πίστευε πολύ στους ανθρώπους και τη φιλία.
Αγαπούσε με πάθος το κεντροδεξιό χώρο, δηλώνοντας πάντα την καραμανλική του προέλευση. ΔΕΝ κρύφτηκε πίσω από το δάκτυλο του για να γίνει αρεστός στους τότε ισχυρούς της εποχής.
Ήμουν δίπλα του σε πολύ κρίσιμες στιγμές για τη χώρα και την πορεία του Τύπου. Αψηφούσε σε όλες αυτές τις καταστάσεις του κινδύνους, αντιμετωπίζοντας τα πράγματα με ένα πρωτοφανή ρομαντισμό, που τον πλήρωσε πάρα πολλές φορές ακριβά.
Για όσους τον γνώρισαν από κοντά, ένα πράγμα τους μένει, όταν άκουσαν την είδηση του θανάτου του: Ένας γελαστός άνθρωπος που λάτρευε όσο τίποτα άλλο τη δουλειά του. Κανείς δεν μπορεί να προσάψει υστεροβουλία στον Δημήτρη, μόνο πάθος και λατρεία για όσα έκανε και για όσα πίστευε.
Καλό ταξίδι Δημήτρη, ο συνεργάτης και θαυμαστής σου για πολλά χρόνια,
Γιάννης Τασσιόπουλος
