Ποια Ευρώπη στρίβει προς τα αριστερά, κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ;
23/08/17, 07:45Επειδή η κυβέρνηση έχει αρχίσει και πάλι να προβάλει το θέμα των συμμαχιών, καλό είναι να έχουμε μια εικόνα για το τι πραγματικά ισχύει.
Μια από τις θέσεις στις οποίες έχει επιδοθεί με μανία ο ΣΥΡΙΖΑ να προβάλει και να ξαναπροβάλλει από τη στιγμή που πέρασε το Δεκαπενταύγουστο και που είναι δεδομένο πως θα ακολουθήσoυν τα στελέχη της Κουμουνδούρου τουλάχιστον μέχρι και την παρουσία του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στη ΔΕΘ, είναι αυτή με τις συμμαχίες της Ελλάδας με τα υπόλοιπα κεντροαριστερά κόμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Θυμίζοντας το σύνθημα προ των εκλογών του Ιανουαρίου του 2015 «η Ευρώπη αλλάζει, η ελπίδα έρχεται», ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να πείσει την κοινή γνώμη της Ελλάδας πως τα κόμματα της ευρωπαϊκής κεντροαριστεράς αποτραβιούνται από τις πιο συντηρητικές θέσεις που είχαν εκφράσει στο πρόσφατο παρελθόν.Αλλά το ερώτημα είναι: Κατά πόσο είναι ορθή η εκτίμηση αυτοί του κυβερνώντος κόμματος;
Ας δούμε την εικόνα:
Στη Γερμανία, εν όψει των ομοσπονδιακών εκλογών της 24ης Σεπτεμβρίου, η άποψη του ΣΥΡΙΖΑ ήταν πως με την υποψηφιότητα του Μάρτιν Σουλτς, οι Σοσιαλδημοκράτες (SDP) θα μπορούσαν να κοιτάξουν στα «μάτια» την Άγκελα Μέρκελ και να διεκδικήσουν την καγκελαρία από τους Χρηστιανοδημοκράτες για πρώτη φορά από τις αρχές της δεκαετίες του 2000. Ο... δράκος του παραπάνω παραμυθιού αποδείχτηκε «φάντασμα» καθώς η Μέρκελ προελαύνει προς την εκλογική νίκη, με διαφορά η οποία σε όλες τις δημοσκοπήσεις αγγίζει ή και ξεπερνά το 15%. Άρα, η επιλογή της κυβέρνησης να προεξοφλήσει μια σκληρή αναμέτρηση για τις 24 Σεπτεμβρίου πέφτει έξω.
Στο αδερφό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ στη Γερμανία (Linke), οι τελευταίες μετρήσεις αναφέρουν πως είναι πολύ πιθανό να χάσει την τέταρτη θέση που είχε λάβει στις ομοσπονδιακές εκλογές του 2013, με το κόμμα των Φιλελεύθερων(FDP) να απειλεί να ξεπεράσει τόσο το Linke όσο και το κόμμα των Πράσινων και να καταλήξει στην τρίτη θέση. Σύμφωνα, δε, με ορισμένες άλλες δημοσκοπήσεις, το Linke εμφανίζεται στο 6%, μόλις μια μονάδα πάνω από το όριο εισόδου στην Μπούτενσταγκ.
Στην Γαλλία, τα θετικά μηνύματα που εξέφρασε ο ΣΥΡΙΖΑ όταν ο Εμανουέλ Μακρόν ανήλθε στην προεδρία περί αμφισβήτησης «της γερμανικής παντοκρατορίας» και «αλλαγής της λιτότητας στην Ευρωπαϊκή Ένωση», έχουν πάει περίπατο.
Και αναμένεται να συνεχίζουν να λαμβάνουν την κατιούσα, ειδικά από το Σεπτέμβριο όταν και αναμένεται να τεθεί προς διαβούλευση το νέο σχέδιο για τις αλλαγές στα εργασιακά που ετοιμάζει η κυβέρνηση Μακρόν. Όσο για το κατά πόσο αυτές οι αλλαγές που ετοιμάζονται είναι «κατά της λιτότητας», ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να ρωτήσει τα γαλλικά συνδικάτα (με τα στελέχη των οποίων διατηρεί καλές σχέσεις), τα οποία αντιτίθενται στις πολιτικές Μακρόν και τις επόμενες εβδομάδες ετοιμάζουν κινητοποιήσεις στους δρόμους.
Για την Ιταλία, ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται πως διατηρεί ακόμα τις πολύ καλές σχέσεις με τον Ματέο Ρέντσι, οι οποίες είχαν δημιουργηθεί μεταξύ του αρχηγού του Δημοκρατικού Κόμματος και του Αλέξη Τσίπρα όταν ο Ρέντσι ήταν στην πρωθυπουργία.
Η σημερινή κυβέρνηση του Πάολο Τζεντιλόνι (που θα μείνει στην εξουσία το αργότερο μέχρι την άνοιξη του 2018) και στην οποία ο Ρέντσι κινεί παρασκηνιακά τα νήματα, θεωρούμενος ως πρωθυπουργός που δρα στη θέση του πρωθυπουργού, έχει δώσει γη και ύδωρ για τη στήριξη των ιταλικών τραπεζών, ακολουθώντας μέχρι κεραίας τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Του ίδιου θεσμού για τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ στο παρελθόν ανέφερε πως αποτελείται από «αδίστακτους τεχνοκράτες»...
Τέλος, δε θα μπορούσε να λείψει η Ισπανία. Η χώρα στην οποία η Κουμουνδούρου ήλπιζε να ανελιχθούν στην εξουσία οι Podemos του Πάμπλο Ιγκλέσιας, τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ είχε φέρει στην Ελλάδα προεκλογικά τόσο τον Ιανουάριο όσο και το Σεπτέμβριο του 2015, για να στηρίξει το ελληνικό κόμμα.
Όπως και στις υπόλοιπες χώρες, οι εκτιμήσεις του ΣΥΡΙΖΑ για τη δυναμική των Podemos έχουν πέσει έξω, καθώς όχι μόνο δεν κατάφερε να επωφεληθεί από την κρίση που εμφανίστηκε στο Σοσιαλιστικό κόμμα (PSOE), αλλά πλέον έχει πέσει στην τρίτη θέση των δημοσκοπήσεων με τον Πέδρο Σάντσεθ να έχει σταθεροποιήσει το PSOE αρκετά πάνω από το κόμμα του Ιγκλέσιας. Στα παραπάνω, πρέπει να συνυπολογιστεί και η εσωκομματική κρίση που βιώνουν οι Podemos, με τον άλλοτε στενό συνεργάτη του Ιγκλέσιας, Ινιάγκι Ερεχόν να τονίζει συνεχώς την ανάγκη συνεργασίας με τον Πέδρο Σάντσεθ.
Βλέποντας τα δεδομένα όπως διαμορφώνονται, θα μπορούσε να πει κάποιος πως ακόμα και εάν κάνει λάθος η Κουμουνδούρου δεν έγινε τίποτα, απλά έπεσε έξω στους υπολογισμούς της. Ωστόσο, μιλάμε για ένα πολιτικό κόμμα (και μάλιστα κυβερνητικό) και όχι απλά για κάποιο φιλοτελικό σωματείο. Και τα λάθη φυσικά και μπορούν να γίνονται, αλλά καλό θα ήταν να υπάρχει και μια αναγνώριση των εκτιμήσεων και προβλέψεων που πέφτουν έξω. Ή καλύτερα, για την περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, που πέφτουν τόσο πολύ έξω.
