Η ιταλική «πυρηνική βόμβα», ο Σόρος, το ευρώ και το «...exit»
«Αν η Ελλάδα ήταν ο εκρηκτικός μηχανισμός, η Ιταλία είναι η πυρηνική βόμβα» τονίζει το Spiegel, δίνοντας το μέγεθος του προβλήματος για την Ε.Ε, στον απόηχο της βαθιάς πολιτικής κρίσης που έχει ξεσπάσει στη γειτονική χώρα.
Η αναταραχή έδωσε την ευκαιρία και στον γνωστό πολέμιο της Ε.Ε Τζ. Σόρο να μιλήσει για το ...τέλος της Ε.Ε, κάτι που ο ίδιος προέβλεπε, όταν ξέσπασε και η ελληνική κρίση.
«Δεν είναι πλέον σχήμα λόγου το να πει κανείς ότι η Ευρώπη διατρέχει υπαρξιακό κίνδυνο· είναι η σκληρή πραγματικότητα», τόνισε, χαρακτηριστικά και προέβλεψε ότι είματα την αρχή μίας νέας μεγάλης παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.
Όμως, οι περισσότεροι αναλυτές δεν πιστεύουν ότι η Ιταλία θα μπορούσε να εγκαταλείψει την Ευρωζώνη - ή ακόμη και να χρεοκοπήσει.
Το Sentix Italexit - ένας δείκτης που μετρά την πιθανότητα εξόδου της Ιταλίας από την ευρωζώνη – δίνει σήμερα πιθανότητα 11,3%. Αυτό είναι περισσότερο από δύο φορές υψηλότερο από ό, τι στις αρχές του έτους,αλλά το ποσοστό δεν είναι ικανό για υψηλή ανησυχία.
Στις αγορές συναλλάγματος το ευρώ έφθασε τα 1,1518 δολάρια, το χαμηλότερο ποσοστό από το καλοκαίρι του 2017. Τα επίπεδα των 1,15 δολαρίων αποτελούν κρίσιμη τεχνικά στήριξη, η οποία εάν διασπαστεί καθοδικά τότ μπορεί ν οδηγηθούμε στην απόλυτη ισοτιμία ευρώ με το δολάριο.
Η Ιταλία προκαλεί αναταραχή όχι μόνο στις αγορές συναλλάγματος. Οι επενδυτές ανησυχούν όλο και περισσότερο για τις αγορές ομολόγων. Για παράδειγμα, η απόδοση των διετών ιταλικών κρατικών ομολόγων αυξήθηκε πρόσφατα στο 2,5%, το υψηλότερο επίπεδο από το 2012, σύμφωνα με τα στοιχεία του Reuters.
Αυτό δείχνει ότι οι επενδυτές απαιτούν επί του παρόντος ένα σημαντικά υψηλότερο ασφάλιστρο κινδύνου για το ιταλικό δημόσιο χρέος. Η απόδοση των δεκαετών ιταλικών ομολόγων αυξήθηκε σήμερα πάνω από 17% και ανήλθαν σε περισσότερο από 300 μοναδες - το υψηλότερο επίπεδο από το 2014. Το ιταλικό χρέος αυξήθηκε κατά περίπου 27% από τις ιταλικές εκλογές στις 4 Μαρτίου.
Οι αναλυτές υπογραμμίζουν ότι νέες εκλογές στην Ιταλία θα λάβουν ντε φάκτο δημοψηφισματικό χαρακτήρα σε σχέση με το πλαίσιο κανόνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ειδικότερα της Ευρωζώνης.
Εάν επικρατήσουν οι λαϊκιστές και προκαλέσουν ρήξη με τις Βρυξέλλες, οι αναλυτές δεν εκτιμούν ότι θα υπάρξει ανάγκη πακέτου διάσωσης της Ιταλίας, αλλά περισσότερο ζήτημα αποδοχής από πλευράς της νέας πολιτικής ηγεσίας στη Ρώμη των κανόνων της Ευρωζώνης. Σε αυτή την περίπτωση, μια προληπτική γραμμή στήριξης από πλευράς ESM απλώς θα επισφράγιζε την επιστροφή της Ιταλίας στην κανονικότητα.
Σε περίπτωση όμως που η νέα ιταλική κυβέρνηση, μετά και τις δεύτερες εκλογές σε διάστημα μικρότερου του ενός έτους, επιλέξει γραμμή ρήξης, οι ευρωπαϊκοί θεσμοί θα ασχοληθούν περισσότερο με τη θωράκιση των υπόλοιπων 18 χωρών της ζώνης του ευρώ, παρά με μια βοήθεια προς την ίδια την Ιταλία.